You make me feel like. 1.

Anna staat op haar balkon en kijkt naar de mooie schitterende sterren.
Een lekker koel nacht-briesje waait door haar haren.
Ze hoort nog enkele vogels fluiten.
"Wat is de avond toch mooi.." Zegt Anna tegen zichzelf.
"Psstt! Annaa..!" Hoort ze ineens onder haar balkon.
Voorzichtig kijkt ze over 't randje naar beneden om te kijken wie het is.
"Suus! Wat doe jij hier?" Fluisterd ze beetje hard.
Suzanne klimt omhoog en gaat naast Anna staan.
"Ik kon niet slapen, dus ging ik even een rondje lopen..En ik zag dat jij hier stond.."
"Oh oke, maar je moet zo wel slapen hoor, morgen gewoon weer school.."
"Jaa..noujaa.. ik heb een vraagje.."
"Vraag maar raak." Zegt Anna en leunt naar voren tegen .
"Mag ik misschien bij jou slapen vanacht."
Anna kijkt verward naar Suzanne.
Suzanne lacht beetje naar Anna in de hoop dat ze ja zegt.
"Jahoor, ehmm.. is goed. Maar de schoolspullen dan..?"
"Oh ja..Ach, we hebben geen boeken nodig, toch?"
"Nee, maar wel gymspullen."
"Ohja.. nouja, ik zeg wel dat ik last van mn knieschijf heb."
"heheh, jij met je smoesjes af en toe."
"Ik moet je trouwens nog bedanken!" Zegt Suzanne en geeft Anna een knuffel.
Anna kijkt naar binnen en ziet hun schaduw in haar kamer.
"Kom, we gaan naar binnen." Zegt Anna en neemt Suzanne mee naar binnen.
Ze doet de balkondeur dicht en gaat op haar bed liggen.
Zonder iets te zeggen gaat Suzanne naast Anna liggen en slaat haar arm om Anna heen.
Anna pakt Suzanne's hand vast en laat 't niet los.
"Suus, waarom kon je niet slapen?"
Suzanne draait zich om en glimlacht.
"Het was te onrustig bij ons...visite.. en het was koud."
"Waarom zou er op zo'n moment als deze visite zijn..Morgen moeten hun ook werken.. en als het koud is..Waarom heb je dan geen jas aan..Het is tenslotte nog zomer.."
Suzanne laat Anna's hand los en gaat recht op zitten.
"Ik had het niet koud...En visite...Er is een man thuis bij mij...Maar ik hoef er niet bij te zitten.."
"Je...ma heeft iemand gevonden? Of is het gewoon iemand van haar werk?"
"Het is niet iemand van haar werk, anders had ze me niet naar boven gestuurd."
"Houd je er niet al te veel mee bezig..Als het belangrijk is zal ze je het heus wel vertellen. Weet je het trouwens heel zeker dat je het niet koud heb?"
Suzanne lacht en schud haar hoofd.
"Dank je wel, je helpt goed. En ik heb het stiekem wel koud."
Anna legt wat dekens over Suzanne heen. Voorzichtig gaat Suzanne weer liggen.
"jij boft maar met een 2 persoonsbed..Ik wou dat ik dat had."
"Is wel lekker hoor.. ik ben er ook aan gewend en het kan zijn dat ik dekens afpak of uitgebreid ga liggen."
"Pas maar op, ik ben geweldadig, hoor"
Anna glimlacht en doet de gordijnen dicht. Ze controleerd of ze de juiste spullen heeft voor de volgende dag en kijkt even naar Suzanne.
"Ik ga even tandenpoetsen...Roep me maar wanneer je me nodig heb"
Suzanne geeft een klein knikje.
Anna pakt haar tandenborstel en gaat de badkamer in. Als ze klaar is en haar kamer binnen loopt ziet ze dat Suzanne al slaapt.
'Hmm..ze was vast moe...' denkt Anna en glimlacht.
Ze doet het licht uit en kruipt voorzichtig haar bed in.


Anna wordt als eerste wakker en kijkt hoe Suzanne slaapt. Anna houdt haar ogen half dicht. Ze opent haar ogen wijd als haar wekker afgaat.
Snel drukt ze haar wekker uit. Langzaam word suzanne wakker.
"Hoe vroeg is het ooit..?" Vraagt ze slaperig.
Anna kijkt op haar klok en zegt:
"kwart over 6, nouja..half 7."
Susanne zucht diep.
"Zo vroeg.."
Anna stapt uit bed en pakt haar kleding.
Suzanne stapt ook uit bed en pakt ook haar kleren die ze gister had uitgedaan.
één voor één wassen ze zich in de badkamer.
"Voor het eerst in 4 dagen heb ik weer goed geslapen.." Zegt Suzanne als ze de badkamer uitkomt.
"Zolang?!" Zegt Anna beetje hardop.
Suzanne knikt langzaam.
"Kan het even wat zachter?!" Horen ze bij de kamer ernaast.
"Das mn zus..Slaapt altijd uit enzo.."
"En je pa?"
"Die is op half 7 al weg, en komt meestal pas na een paar dagen terug of heel laat."
"Het is trouwens 7 uur, zullen we even eten?"
Vraagt Suzanne.
"Ja, is goed." Zegt Anna en loopt naar beneden.
Ze pakken allebei een bolletje en doen er wat beleg op.
"Ik wil je nogmaals bedanken."
Anna knikt met een lachje en zegt:
"Daar heb je vrienden voor.."
"Inderdaad, ik zou ook jou geholpen hebben."
Samen zitten ze te eten, totdat de bel gaat.
Anna loopt naar de deur en doet open.
Suzanne hoort Anna zeggen:
"Ehh, ja.. die is er. Kom verder."
Anna loopt de kamer in met grote ogen en geeft een knikje naar achteren.
"Suzanne..! Ik maakte me echt zo'n zorgen..!"
"Oh.. Dat hoefde niet hoor. Maar als je uitleg wilt, krijg je zo."
"Oh nee hoor, hoeft niet. Ik was alleen heel erg bezorgd.."
Suzanne glimlacht en zegt niets meer.
"Maar goed, zie ik je nog vandaag?"
Suzanne knikt en zegt:
"Zometeen voor mn fiets, tas en eten en drinken voor school. Ook vanavond."
Haar moeder knikt en zegt:
"Goed..Dan ga ik.."
"Dag Mevrouw de Koning."
"Doei mam.."
Als Suzanne's moeder weg is kijkt Anna Suzanne aandachtig aan.
"Wat is er..?"
"Waarom deed je zo kortaf?"
"Oh..Ze is af en toe gewoon veel te bezorgd en te lief."
Anna kijkt naar beneden en valt stil. Ze zucht eventjes heel diep in en uit.
Suzanne kijkt op en loopt naar Anna.
"Wat is er..?" vraagt Suzanne en pakt Anna's arm lichtjes vast.
"Ik heb niet zo lang een moeder gehad..Geen moeder die zo lief voor me was..Een moeder die om mij gaf.. Het enige wat ik had..Was een zus die me opvoedde en een vader die elke dag weg was! En mn zus was niet eens volwassen of puber..Dus het was zelfs voor haar moeilijk..Ondanks dit grote huis en alles, was en is het moeilijk! Ik snap ook niet waarom m'n moeder is weggelopen...Na dit kan ik haar amper een moeder noemen.."
Suzanne weet niet wat ze moet doen, maar wrijft zachtjes over Anna's rug.
"Ik weet niet hoe jij je voelt, maar vast niet prettig..En ondanks dat ik je redelijk lang ken, weet ik nogsteeds niet wat ik kan doen.."
Zegt Suzanne en loopt naar de gang.