0.04

“Amy, ik ga weg. Ik zie je vanavond na de wedstrijd wel” fluisterde Robin en hij drukte een kus op mijn wang. “Is goed joh”mompelde ik. Althans dat was mijn bedoeling, er kwam niet echt veel uit het leek meer op het gebrabbel van een baby. Ik draaide me om en ging verder slapen. Ik hoef er pas over een paar uur uit ik hoef –gelukkig- pas om half twaalf op school te zijn, dus dat wordt nog even lekker slapen.

Ik werd wakker van een raar geluid. Ik ging ervan uit dat het mijn wekker was dus ik stapte uit bed. Ik sloeg op mijn wekker maar het geluid hield niet op. Ik keek eens goed naar mijn wekker en zag dat het pas half tien was dus mijn wekker kon het niet zijn. Kort daarna hield het geluid op. Zal ik nog even gaan slapen? Of zal ik maar gewoon naar beneden gaan? Hmm, naar beneden gaan is denk ik beter, anders slaap ik vanavond ook zo beroerd. Ik haalde het alarm van mijn wekker af, zodat ik die straks niet meer uit hoef te doen. Ik liep rustig de trap af en toen hoorde ik het geluid weer. Oh shit! Dat is gewoon de telefoon! Ik rende haastig de trap af en rende de woonkamer in. “Met Amy Johansson” zei ik buiten adem. “Met Dirk Takens, van het politiebureau” antwoordde de persoon. “Ehm hallo?” zei ik verbaasd. “Amy, ik bel je even om een aantal dingen te vragen en te vertellen. Allereerst even een korte uitleg. Jou vader en oom zitten in de gevangenis waar ik werk” begon de man. “Ah oke, ik luister” zei ik. Eigenlijk heb ik geen zin om te luisteren, maar het moet maar. “Je vader en oom vragen beide naar je, dus mijn vraag is of je naar ze toe wilt komen” zei hij. “En wat als ik niet wil?” vroeg ik. “Dan is dat helemaal jou keuze, maar weet wel dat het misschien een van je laatste kansen is. Je vader lokt steeds ruzies uit met mede gevangenen zodat ze hem uiteindelijk om het leven brengen” zei Dirk. Ik voelde de tranen prikken in mijn ogen. Oke ik ben boos om papa om wat hij gedaan heeft, maar hij mag niet doodgaan. Dan ben ik helemaal alleen over. Mijn moeder die dood is, of nou ja verdwenen. En mijn vader die dan vermoord is. “Ehm mevrouw?” zei Dirk. “Ja?” mompelde ik terwijl de tranen over mijn wangen stroomden. “Mijn vraag is dus of je langs wilt komen” zei hij. “Euh ja ik kom vanmiddag ofzo wel langs” mompelde ik. “Oke is goed, de tijden dat je mag komen is tussen vier en vijf ’s middags, of tussen acht en negen ’s avonds” zei hij. “Oke best” mompelde ik en ik hing op. Er zijn op dit moment twee mensen die mij kunnen opvrolijken, nummer één is Robin, maar hij is er niet. En nummer twee is Pearl en daar heb ik ruzie mee. Met Nora en Kim ben ik wel bevriend, maar daar kan ik zulke dingen niet mee bespreken. Wat heb ik het toch allemaal weer goed voor elkaar. Not..

Eigenlijk had ik geen zin om naar school te gaan, maar ja ik had geen keus. Ik slenterde het plein op en zocht de meiden op. Ja Pearl en ik stonden ’s ochtends nog wel bij elkaar, maar of het gezellig is is een ander verhaal. Ik liep naar ze toe en ging erbij staan. “Zo wat zie jij er uit” zei Pearl arrogant. “Ach je kan niet altijd alles mee hebben he” zei ik terug. Pearl keek me even geschrokken aan maar negeerde het toen maar. Nora was niet van plan om het te negeren. “Wat is er aan de hand dan?” vroeg ze nieuwsgierig. “Ach ja je kent het wel. Je hebt een probleem en er is niemand om mee te praten. Je vriend is weg en je hebt ruzie met je beste vriendin. En je vader, ach ja die zit in de bak dus daar heb je ook niks aan want daar gaat het hele probleem over” zei ik. Pearl keek me alweer geschrokken aan. “Sorry dat ik er niet was voor je, ik ben gewoon egoïstische jaloerse bitch” mompelde Pearl en ze sloeg haar armen om me heen. Ik legde mijn hoofd op haar schouder neer en liet de tranen lopen. Pearl trok me mee, weg van Nora en Kim. “Vertel eens, wat is er aan de hand” zei Pearl terwijl ze mijn hand vasthield. “Ik werd daarstraks gebeld, of ik op bezoek wou komen bij papa en Steve. Ik zei dat ik het liever niet wou, maar die man zei dat ik het beter wel kon doen. Papa maakt elke dag ruzie zodat hij in elkaar geslagen wordt. In de hoop dat die ruzies uiteindelijk zo ver gaan dat hij vermoord wordt” zei ik zacht. Pearl keek me geschrokken aan. “Wow, dat is best wel heftig. Waarom doet hij dat dan?” vroeg ze verbaasd. “Ik heb geen idee Pearl, maar ik durf er niet heen te gaan” mompelde ik. “Wanneer zou je er heen gaan?” vroeg Pearl. “Vanmiddag” zei ik zacht. “Nou, dan ga ik met je mee” zei Pearl vastbesloten. Ik keek haar met een glimlach aan. “Dankje, ik heb je gemist” zei ik en ik sloeg mijn armen stevig om haar heen. “Ik heb jou ook gemist” zei Pearl zacht.