Because you were/are special to us/me (FTSK)

http://i293.photobucket.com/albums/mm47/XxVIOLETA7XBABExX/KYLE/KyleBurns18.jpg
dat filmpje moet je eens bekijken. Caleb Turman van Forever the sickest kids danst. Het internet staat vol van die filmpjes waar Caleb in danst


Het begin

Elisa, 20 jaar, is enig kind. Soms wenste ze wel eens een zusje of broertje te hebben zodat ze iemand had waarmee ze haar kon bezig houden. Ze houdt van skaten en luistert de hele dag muziek.
“Zijn je koffers klaar? We moeten vertrekken.” Dat was mijn moeder. Ze loopt zenuwachtigh rond omdat we vertrekken op vakantie en ze wil alles in orde. Dit jaar gaat de reis naar Amerika, Texas. Ik kijk er echt naar uit. Een maand lang knappe jongens spotten en hopelijk heel veel skaten. Wie weet kom ik nog een bekend persoon tegen want zeg nu zelf, in Amerika stikt het van de beroemdheden.

Aangekomen in Amerika neem ik mijn koffers, ga naar mijn kamer en pak alles uit. “Ga je mee naar het zwembad?” vraagt mijn vader. “Oké, hou maar een stoel vrij. Ik kom zo.” Ik doe mijn bikini aan en neem een handdoek. Even later lig ik samen met mijn ouders aan het zwembad. Al snel wil ik wat verfrissing en spring het zwembad in. “Hey, ben je hier alleen?” vraagt een meisje, ongeveer dezelfde leeftijd als ik. “Nee, ik ben hier met mijn ouders. En jij?” antwoord ik. “Ik ook, kom mee dan gaan we een ijsje eten.” Stelt ze voor.

Als ons ijsje op is zijn we al een heleboel te weten gekomen over elkaar, onder andere dat ze morgen alweer vertrekt. Deze avond gaan we naar een discotheek wat verderop.
“Weet je soms of hier ook een skatepark is?” Ze schudt haar hoofd. “Ik denk het niet maar we kunnen altijd eens kijken.” We gaan elk naar onze kamer en kleden ons om.

Ik beklaag me al meteen dat ik met haar over straat loop. Ze valt goed mee van karakter maar is gekleed als een slet. Ik besluit er maar niet op in te gaan maar wanneer voorbijgangers naar haar beginnen fluiten wordt dat zeer moeilijk. Na een half uur zoeken hebben we eenskatepark gevonden. Meteen begin ik te skaten alsof mijn lever er van afhangt. Na amper 5 minuten staat Jana, het meisje van het hotel, al met een jongen te flirten. Ik trek er mij niets van aan en skate gewoon verder. Maar wanneer die jongen weg is begint Jana te zagen om terug te gaan naar het hotel.

’s Avonds in de discotheek, schaam ik me nog erger om met Jana rond te lopen. Ze heeft een minirokje en een topje met een wel heel diepe inkijk. Ze heeft overdreven veel make-up op en zit helemaal onder de glitters. Al snel heeft ze een slachtoffer gevonden om mee te flirten en laat mij helemaal alleen achter. Alsof mijn avond nog niet erg genoeg is loopt er iemand tegen me aan en val ik op de grond. Er trappen, per ongeluk, een paar mensen tegen me en ik probeer zosnel mogelijk recht te koemn maar het lukt me maar niet. Totdat er iemand een hand uitsteekt. Snel neem ik de hand en word ik omhoog getrokken. Hij neemt me mee naar buiten.

“Gaat het een beetje?” vraagt hij vriendelijk. “Mijn hand doet pijn maar het gaat voor de rest wel, denk ik.” Hij lacht eens breed. “Kyle Burns, forever the sickest kids.” Stelt hij zich voor. “Elisa, fan van forever the sickest kids. Antwoord ik blij. De avond die er zo slecht uitzag is helemaal niet zo slecht. “Waar woon je? Ik heb je hier nog nooit gezien.” Merkt hij op. “Dat lijkt me logisch, ik woon in België” beantwoord ik zijn opmerking. “Dus dan ben je hier op vakantie. Voor hoelang?” vraagt hij nieuwsgierig. “4 weken” Hij knikt en het lijkt erop dat hij een nieuwe vraag aan het bedenken is. “Ben je alleen in de discotheek?” vraagt hij. “Nee, met een meisje van het hote. Zolang we in het hotel bleven was ik blij dat ik al iemand had maar je durft er niet mee opstraat komen. Ze is gekleed als een slet en gedraagt zich zo ook. En jij, ben jij hier alleen?” Het voelt als een opluchting dat ik hem vertelt heb wat me dwars zit. “Nee, ik ben hier met vrienden, maar ik bel de enige van forever the sickest kids.” Legt hij uit. “Je zal dit wel al veel gehoord hebben maar… “ Kyle vult me aan. “Zou ik een handtekening, foto en knuffel mogen hebben?” lacht hij. “Eigenlijk wou ik alleen de handtekening maar alledrie lijkt me nog veel beter.” Opnieuw verschijnt zijn lach. “Oh nee, ik heb niets bij om te schrijven.” Bedenk ik. “Geeft niet hoor, ik geef je een knuffel en jij geft me de naam van je hotel. De rest krijg je morgen.” Ik kijk hem verbaasd aan. “Meen jedat?” vraag ik ongelovig. “Natuurlijk, anders zou ik het toch niet zeggen.” Hij opent zijn armen en ik krijg een knuffel. “Kom je bij ons meefeesten?” Een droom gaat in vervulling. Ik ga met hem mee naar binnne en dans de hele avond met hem of met één van zijn vrienden.