003.
The Date part l
De bel gaat. Ik zucht eens diep, en leg mijn mascara weg. Ik loop naar de deur van mijn appartement, en maak hem open. Cesc staat voor de deur met een enorme grijns op zijn gezicht. “Hallo, Marina. Je ziet er mooi uit” zegt Cesc. “Dank je, jij ook” mompel ik. Ik meen het ook nog echt ook. Hij ziet er goed uit. “Zullen we?” vraagt Cesc. Ik knik alleen maar en loop achter hem aan naar zijn auto. Hij houdt de deur netjes voor me open, als een echte heer. Als hij de hele avond zo doet, zal het hopelijk vast wel een beetje leuk worden. We rijden naar een duur restaurant. Iets waar ik zelf nooit met mijn vriendinnen zou gaan eten. Cesc doet opnieuw de deur van de auto voor me open. “Dank je” zeg ik. Een glimlach vormt zich op Cesc zijn gezicht. We lopen het restaurant binnen. Een ober begeleidt ons naar onze tafel. De tafal bevindt zich ergens achter in het restaurant. Tijdens het eten praten we de hele tijd. Cesc blijkt heel aardig te zijn. En zich te verschuilen achter zijn arrogantie. Ik wil mijn portemonnee pakken om te gaan betalen. “Ik betaal” zegt Cesc. “Maar” begin ik. “Sttt, geen gemaar” zegt hij lachend. Ik voel me opeens weer een klein kind, dat naar haar vader luistert.
De bel gaat. Ik zucht eens diep, en leg mijn mascara weg. Ik loop naar de deur van mijn appartement, en maak hem open. Cesc staat voor de deur met een enorme grijns op zijn gezicht. “Hallo, Marina. Je ziet er mooi uit” zegt Cesc. “Dank je, jij ook” mompel ik. Ik meen het ook nog echt ook. Hij ziet er goed uit. “Zullen we?” vraagt Cesc. Ik knik alleen maar en loop achter hem aan naar zijn auto. Hij houdt de deur netjes voor me open, als een echte heer. Als hij de hele avond zo doet, zal het hopelijk vast wel een beetje leuk worden. We rijden naar een duur restaurant. Iets waar ik zelf nooit met mijn vriendinnen zou gaan eten. Cesc doet opnieuw de deur van de auto voor me open. “Dank je” zeg ik. Een glimlach vormt zich op Cesc zijn gezicht. We lopen het restaurant binnen. Een ober begeleidt ons naar onze tafel. De tafal bevindt zich ergens achter in het restaurant. Tijdens het eten praten we de hele tijd. Cesc blijkt heel aardig te zijn. En zich te verschuilen achter zijn arrogantie. Ik wil mijn portemonnee pakken om te gaan betalen. “Ik betaal” zegt Cesc. “Maar” begin ik. “Sttt, geen gemaar” zegt hij lachend. Ik voel me opeens weer een klein kind, dat naar haar vader luistert.
Er zijn nog geen reacties.