001.

De ontmoeting.
Ik zuchtte eens diep. Vandaag komt de nieuwe speler voor een psychologische test. Het schijnt een ongelofelijk arrogante kwal te zijn. En als ik ergens een hekel aan heb, zijn het wel arrogante kwallen. Maar als hij te vervelend doet dreig ik gewoon om mijn handtekening niet op het papier te zetten. Waardoor hij meteen afgekeurd is. Er klinkt gebons op mijn deur. Ik werp een blik op de klok. Goh, de tijd gaat snel. ‘Binnen’ roep ik vriendelijk. Gelukkig ben ik een goede actrice. Er komt een jonge man binnen. En waarom moet hij nou zo ongelofelijk knap zijn. Het leven is niet eerlijk. De man gaat meteen zitten op de stoel. “Ga zitten” mompel ik. “Ik hoef geen psychische test, hoor” zegt hij. “En waarom dan wel niet,” ik kijk snel op mijn blaadje voor zijn naam, “Francesc”. “Cesc, omdat het helemaal prima gaat met mijn hersenen” zegt Cesc. “Dat is dan mooi, laten we dan eens naar psychische aspecten kijken van uw hersenen” zeg ik. Een gemeen lachje klinkt in mijn hoofd. “Ik heb een beter idee” zegt hij. “Nou?” vraag ik. Ze hadden gelijk, arrogante kwal dat het is. “Ik haal je vanavond op om 8 uur, en dan bewijs ik je dat ik psychisch helemaal in orde ben” zegt Cesc. “Huh, Wat?” stamel ik. “Moet ik het spellen?” vraagt Cesc. “Nee” mompel ik. “Nou, dat is dan afgesproken” zegt hij. Daarna staat hij op, en verlaat mijn kantoor. Ik zucht diep en teken dan toch zijn papier.

Reageer (2)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen