14.

Ik keek toe hoe Silke samen met Bill naar de woonkamer verdween. Daar begon Silke dan aan de make-up van Bill. Eindelijk waren we begonnen en nu konden we tonen waarom we hier waren en waar we goed in waren. ‘Zullen wij dan maar naar boven gaan?’hoorde ik Tom zeggen. Het leek van ver weg, maar toch stond hij niet ver van me. Hmm, ik zat waarschijnlijk weer te veel na te denken. Vlug glimlachte ik even naar hem en volgde hem dan de trap op naar boven. Toen we z’n kamer binnenliepen, viel m’n mond open. Ik had verwacht dat de kamer groot ging zijn maar toch niet gigantisch! Tom zag m’n gezicht en begon te lachen. ‘En van waar die verbaasde, maar toch schattige blik?’ zei hij. Ik bloosde. ‘Eum, ik dacht gewoon: die zijn kamer zal wel groot zijn. Geen probleem. Maar zo gigantisch groot had ik hem nu ook weer niet verwacht.’ Antwoordde ik in 1 adem. Alweer begon Tom te lachen. ‘Tjah, ik vond het wel nog cool. Zo’n grote kamer. Maar wacht, ik laat je m’n kast zien. Zodat je even kan rondneuzen, voor je werk.’ Hij liep naar een witte deur die afstak bij de mooie grijs muur waar het zich in bevond. En achter die deur.. lag een paradijs! Zoveel kleren. En dat voor een jongen. Vlug liep ik het kamertje binnen, zeg maar kamer. Ik wist niet waar ik moest beginnen kijken. Alles lag zo mooi op orde, wat ik totaal niet had verwacht van Tom. En zoveel mooie dingen hier hingen, hij had echt wel smaak. Ik liet m’n hand over een rek T-shirt glijden. Ik zag dat Tom me aankeek, met een scheve glimlach op z’n gezicht. ‘Bevalt het je?’ vroeg hij, met een ietwat verlegen ondertoon. ‘Ja, heel erg zelf! Ik had echt niet verwacht dat jij zoveel kleren ging hebben. Maar ah ja, ik zal hier eens even een perfect outfit uitkiezen.’ Ik draaide me om naar het rek waar ik daarnet voorbij was gelopen. Hmm, misschien geen T-shirt vandaag. Op een ander rek vond ik een mooi hemdje, het was eens iets anders dan wat hij anders altijd aanhad. Uiteindelijk vond ik nog de geschikte broek, schoenen, pet en tanktop om de outfit volledig te maken. Ik gaf alles aan Tom en liet hem toen even alleen om hem om te kleden. Toen hij terugkwam keek ik keurend naar hem. Z’n outfit was geslaagd, waar ik best wel fier op was. Alleen.. er was nog iets mis mee. Hij had z’n pet redelijk recht gezet, maar het klopte niet in m’n plaatje. Snel liep ik naar hem en keek hem even bedenkend aan, toen ging ik op m’n tenen staan en zette de pet achterstevoren en iets schever. Toen ik terug op m’n platte voeten stond, bekeek ik het nog eens in het geheel. Nu was het plaatje af: een overknappe Tom Kaulitz in een outfit die ik uitgekozen had. M’n droom was eindelijk uitgekomen. Ik zag dat Tom stond te grijnzen naar me en toen hij in de spiegel keek, straalde hij. ‘Friedolien, ik kan je maar 1 ding zeggen. Het is prachtig! Dus, van mij mag je me altijd komen kleden!’ Ik wist even niet wat ik hoorde maar toen liet ik me gaan en liep naar Tom. En sloeg m’n armen stevig rond hem. Hij sloeg ook z’n armen rond me en begon lichtjes te lachen. Dit moment zou ik nooit vergeten.