13.

Ik staar in Bills ogen, en hij doet precies hetzelfde. Mijn hoofd heeft vast al de kleur van een boei, dus kijk ik maar rap terug wen en zie dat Friedolien en Tom ons zitten aan te gapen. Fijn, dat moest er ook echt bij. Mijn zusje staart mij verbaasd aan en Tom doet precies hetzelfde naar Bill.Ik glimlach wat moeilijk en samen lopen Bill en ik terug naar hun. 'Uhm Bill,' klinkt er dan opeens uit Friedoliens mond en ze kijkt naar zijn hand, waar mijn autosleutels nog steeds in lagen. Hij kijkt er ook naar en dan verschijnt er een verlegen glimlach op zijn gezicht. Bill geeft men autosleutels terug aan me en dan gaan we met zen vieren terug naar binnen. 'Zullen we dan maar beginnen?' hoor ik Bill zeggen, maar met mijn gedachten ben ik er niet echt bij. Die drijven telkens terug naar net. Ik volg hem maar naar een stoel en zet mijn koffertje op het tafeltje die ervoor staat. Ik bekijk de kleur van Bills huid en ga op zoek naar de juiste kleur poeder. Ik doe een beetje op mijn vinger en doe die in zijn nek. De perfecte kleur. Met een soort van zacht sponsje, smeer ik het netjes uit over zijn gezicht. Dan zoek ik achter mijn zwarte oogschaduw en begin licht aan de kant van zijn neus en steeds donkerder naar de buitenkant. 'Wil je een fijn potloodlijntje, of mag die wat dikker zijn?' vraag ik terwijl ik mijn potlood slijp. 'Uhm, hij mag best wat dik zijn.' ik knik en doe wat hij vraagt. Dan doe ik nog wat mascara op en bekijk het resultaat. Stiekem ben ik best tevreden. 'Zo, je mag kijken.' lach ik en op dat moment opent hij zijn donkere kijkers. Ik voel hoe er een paar vlinders in mijn buik beginnen te fladderen als onze blikken elkaar ontmoeten, maar ik negeer het gevoel. 'Wauw, het is echt super mooi!' zegt hij terwijl hij zichzelf in de spiegel bekijkt. Na enkele minuten staat hij recht en slaat zijn armen rond me heen. Verlegen leg ik mijn armen ook rond hem en dan fluistert hij in mijn oor: 'Je bent aangenomen.'