~27

~Een week later~

De vreselijkste week van mijn leven duurde ook serieus een week. Gelukkig komt aan alles een eind en lopen we al weer in LA. Het is net licht geworden en ik zucht diep. ‘Kom, we gaan naar huis.’ Ik schud mijn hoofd. ‘Echt niet, gaan jullie maar.’ De jongens kijken me vragend aan, maar knikken. Uiteindelijk blijf ik alleen achter. Ze hebben me lang genoeg op mijn lip gezeten. Ik heb mijn rust wel verdiend. Lichtelijk kreunend bij de herinneringen van afgelopen week, loop ik een park in. Het is veel te warm voor een ochtend. En omdat ik geen parasol bij me heb, voel ik me naakt en onbeschermt. Bij de koelte van een fontijn ga ik zitten. Mijn ogen staren naar mijn spiegelbeeld. Wat zou ik graag in dat water duiken. ‘Kira!’ Ik kijk op en zie Shin, Romeo… en Yu. ‘Hey…’ mompel ik, als ze op me afkomen. ‘Waar was je de hele week? ‘ Vraagt Shin me met een afkeurend toontje in zijn stem. Even rol ik met mijn ogen.’Ik was voor de tweede keer aan het sterven en Rose maakte het tot een hel.’ De jongens kijken me niet begrijpend aan. ‘Ik moest wat vampier zaken afhandelen en Rose heeft me de hele tijd op de huid gezeten. Het was vreselijk.’ De jongens kijken me meelijdend aan. Shin komt naast me zitten en geeft me een hele dikke knuffel. . Zijn geur schiet gelijk mijn neus in. ‘Wat kan ik doen om je lijden te verzachten?’ Mompelt hij zacht. Ik zucht. Hij is veel en veel te dicht bij gekomen. ‘Je zou me weer los kunnen laten, zodat ik kan ademhalen. Zonder dat ik zin krijg om een bepaald iemand te bijten en leeg te zuigen.’ Shin lacht, terwijl ik het helemaal niet grappig bedoel. Het maakt me alleen weinig uit, want hij laat me gelukkig los. De jongens komen naast me zitten. ‘Dus… Wat hebben jullie de afgelopen week gedaan?’ Mompel ik, om een gesprek te beginnen. Shin begint te vertellen over hun week, maar ik word afgeleid. Afgeleid door een geur en een aura, die ik maar zwak voel. ‘Kira, wat is er?’Fluistert Shin, als hij merkt dat ik niet meer oplet. Ik schud mijn hoofd en dan zie ik hem staan. Bevend, met blauwe plekken op zijn wangen en tranen in zijn ogen. Hij weet niet wat hij moet doen, dus hij staat daar maar naar me te kijken. Hij wil me niet storen, omdat hij denkt dat ik met zaken bezig ben. En hij weet dat ik nooit wil, dat hij me daarmee stoort. Alleen dit keer heeft hij het mis. Shin volgt mijn blik en ziet Jamie ook en hij ziet net als hoe bang het kleine jongentje is. Ik wacht geen moment meer en wenk hem. Het kan me niet schelen dat Yu en Romeo erbij zijn. Het enige wat ik wil, is mijn zoontje in mijn armen nemen en hem troosten, zoals ik zou moeten. Ik had hem nooit alleen mogen laten. Gelijk nadat ik hem gewenkt heb, rent hij op me af. De tranen glijden over zijn wangen en ik voel me vreselijk. Snel sla ik beschermend mijn armen om hem heen en laat hem dichter tegen me aan kruipen. Het zwartharige jongentje begint nog harder te huilen. Ik kan niks anders doen dan hem proberen te troosten. ‘Shht, het is al goed. Stil maar.’ Rustig wieg ik hem heen en weer op mijn schoot en druk een kus op zijn kruin. ‘Stil maar Jamie, het is al goed.’Na even gehuild te hebben stoppen zijn tranen. Maar hij blijft zich wel aan me vast klampen. Rustig geef ik hem een knuffel. Gelukkig is hij weer wat gekalmeerd. Zachtjes en licht strijk ik langs zijn opgezwollen wangen. Hij heeft pijn dat zie ik. Een onverklaarbare woede neemt mijn lichaam over. Hoe durven ze? Ik weet dat ik moet kalmeren, maar dat is makkelijker gezegt dan gedaan. Na een paar keer diep adem te hebben gehaald, een knuffel te hebben gekregen van Jamie en een hand op mijn schouder van èn Shin èn Yu, ben ik weer gekalmeerd. ‘Sorry ik…’fluister ik zacht. Shin knikt begrijpend. ‘Het is al goed. Ik snap het wel.’Even kijk ik naar Yu. Hij bespreekt wat met Romeo, Hij heeft geen idee, dat hij zo dicht bij zijn zoon is. ‘Vertel het hem!’ Verbaast kijk ik Shin aan. Het Yu vertellen? Nu? ‘Nee, niet nu. Niet waar Jamie bij is.’ Shin grijnst gemeen en tilt Jamie van mijn schoot. Jamie kijkt Shin vragend aan, en Shin glimlacht. ‘Kom knul, het is zo warm. Ik lust wel een ijsje, wat jij?’ Jamie knikt, maar kijkt dan naar mij. Ik knik, zonder er over na te denken. Shin staat op en pakt zijn handje. Dan lopen ze samen naar Romeo en Yu. Ze praten wat met ze. Eerst lijkt Romeo te protesteren, maar al snel geeft hij toe, en loopt weg met mijn zoontje en Shin. Dan loopt Yu op me af. ‘Shin zei dat je me moest spreken?’ Mompelt hij. Shit, Shin ik haat je. Wat moet ik doen? Wat moet ik zeggen?