Numb

Ik loop weg van mijn raam.
Ik ga achter mijn piano zitten.
Rust..
Dat had ik niet,
dat had ik nooit.

Ik duw zachtjes een toets in.
Zo vredig. Zo rustig..
Een traan rolt over mijn wang.
Zo rood als bloed.
Ik kijk naar buiten,
naar het vredig wit wonderland.
Ik sluit mijn ogen en begin te spelen.
Ik voel de rust in mij komen,
ik voel mij gelukkig zijn.
Er valt een traan op een toets van mijn piano.
Een rode traan, op een witte toets.
Ik kijk in de spiegel en zie,
een heel bleek meisje,
met een huid zo wit als sneeuw,
met rode tranen op haar gezicht.
Ik ga terug achter mijn piano zitten,
ik speel rustig verder,
ik geniet van het geluid.
Want dat is het enige wat ik hoor,
dat ik het enigste wat ik voel.

..Numb..