12.

Silke was om haar spullen die in de auto en Bill was meegegaan. Typisch.. Nu zat ik hier met Tom, alleen in 1 kamer, niet wetend wat te doen! En omg, wat werd ik nu nog meer zenuwachtig dan dat ik al was. Voorzichtig wendde ik mijn blik naar Tom. Maar dat had ik beter niet gedaan want hij was mij blijkbaar ook aan het aankijken. Onze ogen ontmoetten elkaar, waardoor ik lichtjes moest blozen. Vlug draaide ik m’n hoofd weg, maar ik kon nog net zien dat Tom een soort van grijns op z’n gezicht gekregen had. Waarschijnlijk had hij gezien dat ik moest blozen. Waarom moet ik toch weer die persoon zijn die zo snel bloos. Ik wou mezelf slaan, maar dat zou ik beter niet doen of Tom zou me maar raar aan kijken. Waarom praat ik toch ook altijd in mezelf en waarom stel ik mezelf toch altijd zoveel vragen. Damn, daar gaan we weer.. Vlug begin ik rond me te kijken om de tijd wat te doden. Toen ik op m’n horloge keek, zag ik dat Silke en Bill toch wel lang buiten waren. ‘Die twee blijven toch wel lang weg.’ Hoorde ik Tom zeg. Fijn, nu kan hij nog m’n gedachten lezen ook! Ik glimlachte even, maar zei toen: ‘Dat is m’n zus, ze treuzelt altijd. Maar toch duurt het mij iets te lang. Ik ga toch maar eens gaan kijken.’ Voorzichtig stond ik recht, zodat ik niets zou omstoten met m’n lomp gedoe. Ik liet Tom voorgaan want ik wist de weg niet echt meer, wat alweer typisch is voor mij. Ik vergeet dingen echt snel, alleen de belangrijke onbenullige dingen onthoud ik. Ik weet het, het klinkt onlogisch maar het is zo! Al snel waren we bij de voordeur en toen we buiten kwamen zagen we dat Bill en Silke elkaar gewoon wat verweesd stonden aan te kijken. Silke met haar koffertje in haar armen en Bill die de sleutels van Silke haar auto vasthad. Wat waren die 2 nu weer van plan?