3. Staring At An Endless Sea

Beide stonden naar de eindeloze zee te staren. “Bent u op doorreis meneer Darcy?” Verbrak Katherine de stilte. “Nee, ik ben nu op het einde van mijn reis. Ik kom met mijn vader een eindje verderop wonen.” Hij keek haar aan recht in de ogen. Katherine wendde haar blik uit verlegenheid. “Maar goed dat er terug iemand komt wonen, anders zou dat huis veel te veel verjaren.” Ook Nathan wendde zich terug tot de zee. “En het brengt nieuwe mensen in het dorp.” Vulde ze aan. Hij knikte.

“Binnenkort is er een bal.” Ze kijkt hem aan. Hij draait zich naar Katherine toe en wacht tot ze verder gaat. Ze was geen grote prater, dus mensen uitnodigen was niet één van haar sterkste kanten. “Als u wilt, kunnen u en uw vader komen. Uw gezelschap zal wat nieuwe sfeer brengen. Het zou enig zijn als u komt.” De jonge man keek haar aan met een glimlach. Behendig boog hij zich en nam haar hand. “Ik zou graag komen, zeker in uw gezelschap mejuffrouw.” Zijn laatste woorden bezegelde hij met een kus op haar hand. Blosjes verschenen op haar wangen. Hij wist hoe hij een vrouw moest charmeren. “Maar voor nu, mejuffrouw Odema, moet ik u verlaten. Ik ga mijn vader helpen uitpakken. Tot wederziens mejuffrouw Odema.” Hij boog even door zijn knieën. Zij deed hetzelfde naar hem gericht. Hij legde zijn amen op zijn rug en verliet de plaats van de ontmoeting.

Katherine keek hem even na. Charmante jongen. Ze glimlachte even in haar zelf. Ze speelde nog even met de roos in haar handen. Ze voelde de gure wind nog steeds langs haar gezicht strijken. Het werd met de dag warmer, de zomer was in aantocht. Ze keek nog eens naar de richting hij uit ging. Hij was allang verdwenen in het hoge heidegras, maar toch leek het alsof ze zijn aanwezigheid nog steeds voelde. Ze vond de ontmoeting wel een beetje ongewoon, maar ergens was het ook charmerend. Ze wist gewoon dat hij nog vaker met haar zou optrekken. Iets wat ze totaal niet erg zou vinden.