Hoofdstuk 6

'Huh hoe kan dat nou ik heb duidelijk Ellen dood zien gaan in mijn visioen en nu leeft ze nog en Marc is dood'Ja sorry hoor dat ik nog leef zei Ellen''Dat kan inderdaad in 2000 heeft na het vliegtuig-ongeluk het ook iemand overleefd Claire de dood sloeg haar over en is toen naar andere mensen gegaan helaas stierf ze in 2003' zei Stefan. 'Dus dat betekent Ellen blijft leven en dat de volgende nu weer is zei Jamie en wie is dat dan' Miyu antwoordde met 'Jamie' lekker dan reageerde Jamie erop. 'We moeten Jamie nu extra beschermen' zei Stefan. Ze liepen door. We gaan elkaar nu verlaten oke ik ga weer naar huis naar mijn kinderen afscheid nemen ja' Is goed antwoordde iedereen. De 4 overgbleven mensen gingen naar huis. Miyu moest naar de begrafenis van haar vader en Ellen ging terug naar Stockholm waar haar ouders woonden om hun te troosten. Stefan kwam thuis en zijn 5 kinderen omhelsden hem en zijn vrouw moest huilen omdat hij nog leefde. Jamie woonde alleen bij haar moeder. Die overdag sliep omdat ze in het ziekenhuis in de nachtdienst werkt. De begrafenis van David Chan was begonnen iedereen van de overgbleven 4 waren aanwezig.

'Je hebt alles afgelegd, je weg,
de pijn, bezit, zelfs je naam
in delen doorgegeven
als gebroken brood.

Gebarsten is het glas van het veld
waarin ons eeuwig nu, met wat
slechts dagelijks telde en sneed
mij bloedend met gemis.

Wij spraken weinig over dood,
vraag en antwoord lagen al
in onze ogen. Jij bent eeuwig,
maar de dag is heen, de herfst komt

en ik ben opgeschoven in de tijd,
zo onbegrijpelijk
logisch zijn de dagen.

Het is valtijd, moeder, fruit
uit je tuin is aangetast,
ik heb nog niet geoogst'.

Toen de domine klaar was met het gedicht werd David Chan begraven.