Preface

”Robin, ik heb echt het gevoel dat ik gek word”snikte ik terwijl ik mijn hoofd in zijn borst begroef. “Vertel eens wat er aan de hand is dan, dan weet ik tenminste wat ik kan doen” fluisterde Robin terwijl hij zijn armen strak om me heen sloeg. “ Ik hoor gewoon steeds van die vage geluiden, alsof er iemand hier is” snikte ik. “Eh, oke. Wat bedoel je precies?” vroeg Robin niet begrijpend. “Nou als ik ’s middags thuis kom, dan hoor ik gewoon geluiden. Of als ik tv zit te kijken. Allemaal dingen die verschoven worden, of ineens een knal of iets dergelijks” mompelde ik. Daarna bleef het stil. “Jij denkt ook dat ik gek word” snikte ik. “Nee nee, ik ben gewoon verbaasd” suste Robin. “Ik trek het niet meer. Ik word echt gestoord van die geluiden. Het lijkt alsof ik ze alleen hoor, want als jij er bent gebeurd er nooit iets” zei ik zacht. Straks hoor ik niet alleen geluiden, nee dan zie ik ook nog iets of iemand. Een persoon in een spiegel, zoals je wel vaker ziet in films. Ik gaf een kopstoot tegen Robin zijn borst. Normaal doen Amy! Je wordt echt gek!