Pretpark, eigenlijk is dat het verkeerde woord. Het is eigenlijk een soort speelparadijs. Maar dan heel groot en overdekt. Seth houdt van spelen en aangezien de peuterspeelzaal nu een vakantie heeft, moeten wij hem maar bezig houden. Niet dat het erg is, ik hou hem al die tijd al bezig. Seth draagt trouwens een Cristiano Ronaldo shirt. Cristiano heeft een kleine gekocht voor hem, de grote gedragen door Cris mag hij alleen aan om te slapen. Dat shirt is namelijk zo groot dat hij om de twee seconden struikelt. Seth en Cristiano zijn aan het spelen, Seth houdt echt van Cristiano en ik hoop dat het andersom ook zo is.

Al een tijd was ik niet mezelf. Ik was misselijk , gaf veel over en had allerlei klachten. Aan een zwangerschap had ik niet gedacht, totdat ik het iemand hoorde zeggen. Dezelfde dag kocht ik nog een test. ’s Avonds hielden Cristiano’s ouders een feest en natuurlijk gingen wij daar naartoe. Ik liep naar de wc en hield de test verstopt achter mijn rug. Cristiano mocht het echt niet weten. Ik lees de beschrijving, drie minuten wachten en dan is er een plusje of een minnetje. Twee minuten zijn er voorbij en ik zit huilend op de uitslag te wachten. Waarom? Waarom nu? Ik ben twintig en zwanger van een profvoetballer. Nou ja, misschien dan. Niet zomaar een prof, Cristiano Ronaldo, een prof die aanbid wordt door veel vrouwen en er ook gebruik van maakt. Tranen stromen over mijn wangen, nog een paar seconden. Ik durf niet te kijken als de drie minuten eenmaal voorbij zijn. Er wordt op de deur geklopt. ‘Schat, ben je hier?’ Ik hoor dat Cristiano bezorgd is. ‘Ja, ik ben zo klaar.’ Ik probeer zo veel mogelijk te verbergen dat ik huil. Ik tel tot tien en kijk dan toch maar. Hier was ik dus bang voor, een plusje. Ik heb al besloten dat ik het kind ga houden. Het liefst wil ik huilend in Cristiano’s armen vallen maar ik ga het anders doen. Ik ga niet vertellen dat het van hem is.
Schuldgevoel, dat is waar ik mee zal moeten leven. Net zoals alle mensen op de wereld, had ook ik vooroordelen. Ik had een relatie met hem maar toch geloofde ik niet dat hij voor altijd bij mij zou blijven, dat hij mij trouw zou blijven, dat hij van mij hield. Want hoe kan een speler nou zo’n dood normaal meisje leuk vinden? Achteraf blijken die vooroordelen niet waar, dat is ook altijd zo. Seth en Cristiano komen terug met de mededeling dat ze honger hebben. Ze hebben al de hele dag gespeeld, terwijl ik hier heel de dag al met een schuldgevoel ben. We eten snel wat en daarna loop ik naar buiten. Ik heb frisse lucht nodig. Cristiano komt mij achterna, binnen in mij wil ik alleen zijn maar ik wil ook troost. ‘Wat is er?’ vraagt hij bezorgd. ‘Niks, ik voel me zo’n idioot en zo schuldig.’ Ik ga op een bankje zitten. ‘Nog steeds voor het achterhouden?’ Ik knik, ik ben zo dom. Cristiano loopt naar mij toe en slaat zijn armen om mij heen. Tranen beginnen weer te lopen. ‘Het spijt me.’ Snik ik. ‘Het maakt niks uit, okay? Hou er nu maar over op want we worden gewoon een gelukkig gezin.’ Ik kijk hem aan en hij veegt mijn tranen weg en plant een kusje op mijn mond. ‘Ik hou van je.’ Fluistert hij in mijn oor. ‘Ik ook van jou.’

Thuis ga ik gelijk naar bed, ik ben kapot. Er zijn nu drie oppassen voor Seth dus die redden het wel. Ik herinner me verder niks omdat ik gelijk in slaap ben gevallen. ’s Ochtends wordt ik wakker van twee armen die mij beetpakken. Ik draai me om en kijk naar zijn prachtige gezicht. Als ik bijna in zijn ogen ben verdronken, ploft Seth boven op ons. ‘Goedemorgen schat.’

Reageer (1)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen