Chapter 25. Can't live without you anymore

Justins pov:

Ik kan er gewoon niet meer tegen. Faith is nu al 3 maanden weg. Ze is nergens te vinden. Concerten geef ik niet meer. Ik heb er gewoon de puf niet meer voor. Voor me uit staren is het enige wat ik nog kan. Mijn vrienden, mijn manager en mijn moeder hebben alles gedaan om me beter te laten voelen. Niks hielp. Nu heeft mijn moeder me naar mijn tante gestuurd. Die woont in een of ander godvergeten dorpje waar nooit iets gebeurt. Meer dan de helft van de mensen zijn al weggevlucht. Hierdoor lijkt het nog meer op een spookdorp. 'Justin, anders ga je even naar buiten. kijken of je wat jongetjes van jouw leeftijd kunt vinden om mee te vinden,' zegt mijn tante opeens. Ik haal mijn schouders op. 'Ga nou maar. En neem even Baby mee.' Baby is haar overspannen Chihuahua. Als je een keer 'boe' tegen dat beest zegt valt hij al direct flauw. Ik sta duf op en pak de riem. Baby komt al aan stuiteren. Ik lijn hem aan en loop naar buiten. Het is zondag dus het is nogal rustig. Oké, misschien heb ik wat overdreven dat het hier uitgestorven is, maar als je het vergelijkt met Atlanta... De winkelstraat is ook erg rustig. Dan zie ik een gitaar liggen. Precies voor een elektronicawinkel. Ik pak hem op. Mijn eigen gitaar ben ik van thuis vergeten. Behoefte aan muziek heb ik wel aangezien mijn tante heel ouderwets is en geen internetaansluiting heeft. Ik ga op een bankje zitten en maak Baby los. Die hond is toch te bang om bij mij weg te gaan. Ik stem de gitaar even. Dan begin ik met een nieuw nummer te spelen. Na even gespeeld te hebben ga ik meezingen.

Can't live without you
I just sit here
waiting for you to call
then I wonder if you're even calling at all
so many thought go through my mind
wish you can be here all the time

'cause I'm lost wihout you
and I can't just doubt you
and there's everything about you
I just live without you
'cause I'm lost without you
and I can't just doubt you
and there's everything about you
I just can't live without you

??? pov:

Op straat is het doodstil. Ik houd van de stilte. het zorgt ervoor dat ik me kan ontspannen. Toch voel ik me vreselijk. Ik voel me ziek. Mijn hoofd voelt zwaar en mijn keel is droog. Met mijn hand zoek ik mijn gitaar. Maar ik kan hem niet vinden. Dan hoor ik muziek. Ik herken het geluid van mijn gitaar. Het geluid komt van de hoofdstraat. Dan begint er iemand mee te zingen.

'cause I'm lost without you
and I can't just doubt you
and there's everything about you
I just can't live without you

Ik sta op en wil in de richting van het geluid lopen. Maar opnieuw schieten de zwarte vlekken voor mijn ogen.

Zodra ik mijn ogen weer heb geopend schiet er een steek door mijn been, gevolgd door een bonkend hoofd. Ik blijf doodstil liggen en hoop dat de pijn snel wegtrekt. Ik probeer in mijn hoofd te tellen hoeveel dagen het geleden is dat ik heb gegeten. ik gok een week of twee. dan word ik overspoeld door vermoeidheid en val in slaap.