030

Ik had nog even wat spullen bij elkaar gezocht en in mijn tas gestopt. Ik denk dat ik nu maar moet gaan, anders mis ik de bus nog. Ik deed de deur snel op slot en rende naar de bushalte. Ik kwam tegelijk met de bus aan, dus ik was precies op tijd. Ik stapte de bus in en zocht een plekje bij het raam. Ik leunde met mijn hoofd tegen het raam aan en ging muziek luisteren.

Voor ik het wist was de busrit al voorbij, ik heb niet eens iets nuttigs gedaan. Ja uit het raam gestaard, maar dat is niet nuttig. Ik stapte de bus uit en keek om me heen, maar er was geen Sasja. "Zoek je iemand?" hoorde ik een bekende stem achter me zeggen. Ik draaide me om en zag Sean grijnzend staan. "Geen Sas?" vroeg ik lachend. "Inderdaad, geen Sas" glimlachte Sean. "Eigenlijk was dat ook wel te verwachten" met een grijns. Sean haalde zijn schouders op. "Ach ja, je moet toch iets" glimlachte hij. "Zullen we maar naar huis gaan?" vervolgde hij. Ik knikte en liep achter hem aan naar de auto. Die twee zijn eigenlijk ook verwend, ze hebben beide een eigen auto. Kom ik aan met mijn buskaart. Meer heb ik niet, ja een fiets maar ik ga dus echt niet fietsen naar school. "Chris?" zei Sean zacht terwijl hij weg reed. "Hmm" zei ik terwijl ik mijn hoofd naar hem draaide. "Hoe zit het nu met ehm.. Ons?" vroeg Sean terwijl zijn wangen langzaam rood kleurden. "Good question" zei ik terwijl ik hem aankeek. "Wat denk jij er van?" vervolgde ik. "Nou ja, als het aan mij ligt bestaat er een ons. Maar ik weet hoe het zit met jou en Edward. Nou ja, wat jij voelt voor Edward" zei Sean zacht. Dat was wel te verwachten, Sean en Sas hebben geen geheimen voor elkaar. "En hoe denk je daar over?" vroeg ik zacht. "Ik denk dat de pijn die jij voelt voor altijd zal blijven, Edward is gewoon speciaal voor jou. Maar je moet wel verder gaan, met of zonder het gevoel wat je voor Edward voelt" zei Sean. "Wow, dat zijn de woorden waar ik naar opzoek was" zei ik verbaasd. Sean weet wat ik voel, hij begrijpt het. Hij begrijpt mij. "Christine, wil je het proberen? Ik heb er vertrouwen in, ik hoop dat het van twee kanten komt" zei Sean en hij stapte uit de auto. Ik had nu pas door dat we bij hun huis aangekomen waren. "Ik hoor het wel" zei Sean en hij liep naar binnen. Ik keek hem even verbaasd na en ging toen ook maar naar binnen. "Chris!" riep Sasja en ze stormde de trap af. "Ook hallo" zei ik grijnzend. "En en en?" riep ze blij terwijl ze in haar handen klapte van vreugde. "En wat?" vroeg ik verbaasd. Sasja gaf me een boze blik. "En, hebben jullie wat?" vroeg ze. "O dat.. Nee" zei ik met een glimlach. "Stomme koe! Waarom niet?" vroeg Sas verbaasd. "Oke, punt één, ik ben geen koe, en punt twee, ik moet nog gewoon even na denken, oke?" zei ik. "Ja ja, oke, ik begrijp je wel" zuchte Sasja en ze liep naar de keuken. "Wil je iets drinken?" vroeg ze. "Cola graag!" riep ik terug en ik liep ook maar naar de keuken toe. Sasja zette de glazen op tafel en rommelde wat in een kastje. Ik ging aan tafel zitten en nam een slok van mijn drinken. Sasja haalde twee zakken snoep uit de kast en gooide die op tafel. "Zo we kunnen er tegen aan" grijnsde ze en ze scheurde een zak open. We vielen allebei de zak aan en in no time was de eerste zak leeg. "We zijn best ernstig" zei Sasja. "Nee hoor, valt mee" zei ik grijnzend. Sasja opende de andere zak en die moest er ook aan geloven.

"Nu zijn beide zakken leeg" jammerde Sasja. "Klopt" zei ik treurig. "Idee! I'll be right back!" riep Sasja en ze sprong op. Na een paar seconden hoorde ik de deur dicht knallen. OKe, en waar gaat die heen? Op dat moment kwam Sean de keuken in lopen. "Waar ging Sas nou heen dan?" vroeg hij verbaasd. "Het snoep is op, dus ik denk dat ze snoep aan het halen is. En anders heb ik echt geen idee waar ze heen is" zei ik lachend. "Aah, oke" zei Sean grijnzend en hij ging tegen het aanrecht aan staan. Wat is Sean eigenlijk knap, oke hij kan niet tippen aan Edward, maar niemand kan tippen aan een lid van de Cullen familie. Maar toch, Sean ziet er goed uit. Ik merkte dat ik Sean aan het aanstaren was, dus ik zocht snel iets anders om te doen. Ik wou wat drinken, maar mijn glas was al leeg. Ik stond op en vulde hem met water. Ineens voelde ik hoe Sean zijn armen om mijn middel legde. "En, weet je het al?" fluisterde hij. "Wat weet ik al?" vroeg ik plagend terwijl ik mezelf een klein beetje los trok zodat ik Sean schuin aan kon kijken. "Dat is gemeen" fluisterde hij. "Ach je moet er mee leven" grijnsde ik. Daarna drukte ik mijn lippen op die van hem. Sean had het niet verwacht, maar schakelde snel om en begon terug te zoenen. Ik trok me terug en keek Sean aan. "Heb je nu je antwoord?" fluisterde ik. "Hmm, ik wil nog wel zo'n antwoord" grijnsde hij. Hij liet me los en ik draaide me om. Ik sloeg mijn armen om zijn nek heen en begon hem weer te zoenen. Sean trok me dicht tegen hem aan en liep langzaam naar de muur. "Ik denk dat ik stoor" hoorde ik ineens. Sean liet me los en draaide zich om. "Je stoort inderdaad" grijnsde hij. "Oke, dan eet ik deze zak zelf wel leeg" zei Sasja en ze liep weer weg. "Zo waar waren we gebleven?" zei Sean grijnzend en hij drukte zijn lippen weer op die van mij...