Elise's gave

POV rosalie:
“om te kunnen testen hoe je gave werkt en op wie, dacht ik dat we misschien een proefje konden doen… Seth! Kom maar!” riep hij richting bos.
iedereen hoorde hoe Elise's hart oversloef toen we voetstappen uit het bos richting het huis hoorden komen.
Ze kon blijkbaar niet langer wachten en liep naar buiten, gooide zich in Seth’s armen en riep:“Ik heb je zo gemist!”.
“ik jou ook” antwoordde Seth en hij pakte haar op en liet haar een rondje door de lucht draaien.
“zelfs als vampier laat je me nog verbasen over hoe sterk je wel niet bent!” riep ze lachend “ik houd echt zielsveel van jou…” fluisterde ze in zijn oor.
(Ze had het evengoed kunnen roepen want iedereen hoorde het, al dat romantisch gedoe... dat is toch nergens voor nodig?)
“Ik ook van jou" fluisterde hij terug en hij drukte een kus op haar mond.
Het leek alsof ze de kus met heel haar lichaam wou beantwoorden want ze drukte zich zo hard tegen hem aan dat een normaal mens zou gestikt zijn...
achter mij hoorde ik Marie-eve lachen.
Ik liep naar haar toe "Jij vind het wel leuk om jou mama zo blij te zien hé?" vroeg ik haar.
"Papa" brabbelde ze als antwoord.
"Ja, je papa ook" zei ik met een tevrede lach.
Marie-eve begon al snel met haar eerste woordjes, sneller dan Renesmee.
Carlisle had een theorie (weeral): haar wolven bloed versnelt het proces.
ik zuchtte, ik vond het zo erg dat ze heel haar in een sneltempo moet meemaken... ze was al dood nog voor ze was geboren!
"LieLie pijn?" vroeg ze bezorgt "Nee, LieLie is gewoon een beetje verdrietig" antwoordde ik.
Als antwoord spreidde ze haar armpjes uit.
ik sloeg mijn armen om haar heen en hief haar op.
Ze drukte een kusje op mijn wang en streelde over mijn rug "Je bent toch zo'n schatje" fluisterde ik.
"Bang!" riep Marie-eve opeens.
"Wat is er?" vroeg ik bezorgd "Wil je naar je mama?". Ze schudde haar hoof en wees naar de achter kant van het huis "is daar iets dat je bang maakt? ben je bang van de bomen?" vroeg ik. weer schudde ze met haar hoofd en bleef wijzen, alsof ze er heen wou. Heel voorzichtig deed ik een stap dichterbij, ze knikte. "Wil je daar naartoe?" vroeg ik en ze knikte weer. "dan ga ik dat wel eerst aan je mama vragen." zei ik en liep terug naar de rest, die druk in gesprek waren. "Hé, Elise, is het goed dat ik met Marie-eve ga wandelen in het bos? er is daar iets dat haar bang maakt, ik denk dat de bomen nogal vijandig overkomen... ze wil er naartoe gaan." legde ik uit "Ja, ga maar! ik ga nu uitzoeken, hoe het met Elise's gave zit en Marie-eve zou dat toch alleen maar verstoren." antwoordde Edward in haar plaats en hij trok haar mee naar binnen. "Wees alsjeblieft voorzichtig! riep ze me nog achterna "en voor het donker thuis! ze moet optijd in bed!". "oké! bye! zeg Dag tegen mama." zei ik tegen Marie-eve. "Dagdag!" riep Marie-eve.

POV Elise:
"Vertel" zei ik.
"Wel, ik ga me vooral tot Seth richten." antwoordde Edward.
Ik keek hem vragend aan "En hoe gaat dat nu precies kunnen helpen?"
"dat zul je zo wel zien" antwoordde Edward.
"Laten we nu maar eerst praten..." voegde hij nog toe. "Over?" vroeg ik "Over jullie twee-" begon hij "ik heb wat vragen".
"Ok, vraag maar raak" zei Seth.
"Wel, Elise, sorry dat ik dit vraag -het is vast privé- maar ik wil het graag weten: hoe is het om seks te hebben met een wolf?" ik hapte naar adem "Wat?!" riep ik "dat durf je toch niet te vragen? jij zou het toch ook niet leuk vinden als ik aan Bella vroeg hoe het is om met een vampier te vrijen?" vroeg ik versuft "oeh, touché!" riep Emmett vanuit de keuken. "Tja, Seth wil het thans ook wel weten, hij vond het denk ik een geweldige ervaring." zei Edward zonder zich te schamen "Ben jij zijn gedachten aan het lezen?" vroeg ik geschokt "gedachten zijn wel privé! wat voor een rót-gave heb jij wel niet gekregen?". "Nu is hij aan het denken aan de laatste keer dat je zo uitvloog -hezt was toen je hem zei dat je zwanger was en hij er niet zo blij met was... Oh, hij denkt terug aan de huwelijksnacht... wel fascinerend! je hoeft niet te stoppen met denken Seth, doe verder" Hij sprak de woorden uit alsof het niks was. mijn bloed begon te koken, ik voelde het door mij hoofd stromen. Mijn blik bleef op edward gevestigd.
En dan veranderde alles: als een licht flits schoot ik richting zijn hoofd tot ik in een wereld vol draden kwam. Ze zogen me mee, ze brachtten me waar ik wou zijn.
De gedachten van Seth vlogen door mijn hoofd.
Maar niet enkel de zijne: ook die van Emmett, Jasper, Carlisle, Esmee, Alice, Renesmee en zelfs heel vaag die van Rosalie en Marie-eve...
en dan gebeurde het, het was alsof het licht explodeerde toen ik de woorden uitsprak en daarna de gedachten verdwenen "Blijf uit andermans hoofd!" met een flits was ik terug in mijn lichaam, ik wankelde nog even naar achteren maar Seth hield me al stevig vast.
"Wat is er gebeurd?" vroeg hij "Ik denk dat ik zojuist Edward van zijn gaven heb beroofd"
antwoordde ik duizelig.
"Wat?" vroeg Esmee bezorgd.Iedereen behalve Rosalie en Marie-eve was naar de living gekomen.
"Edward..." zei Esmee "gaat het?".
"Nee" en bij die woorden viel hij op de grond.