Joker, when will I see you again? 12

Sebastian opent de deur en laat me naar binnen. Ik buig kort voor Ciel en neem dan plaats tegen over hem. Het was een bord spel.
Natuurlijk belandde ik op de plekken waar je pech had. Ik verloor zelfs mijn benen in het belachelijke spel.

's Middags, na heel wat keren verloren te hebben mag ik gaan en vertrek naar beneden waar ik in de woonkamer op de vensterbank plaats neem en weer naar buiten ga staren. Wanneer zal ik je weer zien? Wanneer? Ik miste hem, mijn hart leek leeg te zijn zonder hem. Het leek wel alsof ik niet leefde. Plots sta ik op, loop de hal in waar ik een jas aan doe en loop strak door naar buiten. Mijn voeten leidde, ze leidde en ik volgde. Ik zou hem vinden, vanaf nu ging ik zoeken naar hem! Mijn zoektocht zou me levende houden en aan hem blijven denken tot mijn hart zou stoppen. En ik wist, dat als ik hier zou blijven, dat ik hem niet zou vinden en hem zou vergeten.

Vast beraden loop ik het erf af en volg het pad dat me naar de stad leidde. In de stad lopen mijn voeten steeds sneller en sneller, tot ik ren. Ik ren over de brug heen die me naar de volgende stad zou wijzen. De stad waar ik hopelijk Joker zou vinden. Nog even, als ik geluk had, zou ik hem weer zien. Zou hij mij herkennen? Zou hij me wel willen zien? Ik had zoveel vragen en op al die vragen stond nog een vraag; Waarom was hij zo plots verdwenen, zonder mij?'