Chapter 20. Sometimes, when one person is missing, the whole world seems depopulated

'Justin!' gilt Sabrina en ze knuffelt me. Daarna drukt ze een kus op mijn lippen. 'Ik heb er zo'n zin in!' roept ze. 'Ja, ik ook,' zeg ik. Vandaag gaan we een nummer dat we samen zingen opnemen. 'Hierna wordt ik misschien wel heel bekend en sta ik in alle bladen,' zegt Sabrina als we in de auto zitten. De hele rit blijft ze door babbelen over wat er allemaal gaat gebeuren. Ik ben blij als we eindelijk bij de studio zijn. 'Daar zijn de tortelduifjes,' roept de man van de platenmaatschappij. 'Jullie zijn zo'n leuk stelletje!' 'Ja he!' zegt Sabrina terwijl ze me dicht tegen haar aantrekt. Ik glimlach ongemakkelijk. Samen lopen we naar binnen. 'Oké, begin maar met de stemoefeningen dan zet ik alle spullen klaar,' zegt de man. Sabrina kijkt moeilijk om zich heen. 'Wat is er?' vraag ik. 'Ehm, waar is de wc?' vraagt ze. Ik zeg waar ze heen moet lopen, en begin met mijn stemoefeningen. Dan komt platenmaatschappij vent er weer aan gelopen. 'Kunnen we beginnen?' vraagt hij. 'Nou, Sabrina is net naar de wc gegaan, dus..' zeg ik. 'Hier ben ik!' roept Sabrina. 'Ik was een beetje zenuwachtig dus ik heb de stemoefeningen op de wc gedaan,' legt ze uit. 'Ehm, oke, is goed,' mompel ik verbaasd. We krijgen de songtekst en de muziek begint. Ik zing mijn deel foutloos, ik heb thuis dan ook vaak geoefend. Dan begint Sabrina met zingen. Het is onzuiver, en de hogere noten haalt ze niet. 'Sorry, ik ben zo zenuwachtig,' zucht Sabrina. We proberen het nog een keer maar weer gaat het fout. Zo blijven we doorgaan totdat het uiteindelijk helemaal lukt. 'Pff, ik ben stuk,' zucht ze als we de studio uit gaan. 'Anders ik wel,' zeg ik. 'Zullen we nog even langs mijn huis?' Sabrina knikt.

'Wauw, dat is zo schattig!' roept Sabrina. Ik heb net "Favorite girl" voor haar gespeeld. Maar ik voel me vreselijk. Ik lieg tegen haar, ze is niet mijn favoriet. De drang om over straat te rennen om misschien ergens Faith te zien is ontzettend groot. 'Wil je "We're in heaven" voor me spelen?' vraag ik, terwijl ik wijs naar de piano die in dezelfde kamer staat. Meestal zorgt haar muziek ervoor dat ik me beter voel. 'Ehm, nee.. ik denk.. ehm.. Oke, is goed,' mompelt Sabrina. Ze gaat achter de piano zitten en staart heel lang twijfelend naar de toetsen. Ze begint met spelen en later zet ze haar stem in. Het is goed, alles is foutloos. Maar er mist iets. Het gevoel is weg, terwijl dat Mystery juist zo speciaal maakte. Als ze verdrietige nummers zong wilde je spontaan gaan huilen. Als haar nummers vrolijk waren wilde je als een dolle rondspringen. Maar dit is zonder enig gevoel. 'Houd maar op,' zeg ik. Sabrina kijkt me verbaasd aan. 'Maar waarom?' Ik schud mijn hoofd en ontwijk haar blik. 'Wat is er mis, liefje?' En dat laatste was de druppel. 'HELEMAAL NIKS, OKÉ?! LAAT ME GEWOON MET RUST, VERDOMME!' schreeuw ik. Ik loop weg van haar, naar mijn kamer. Ik ga op mijn bed zitten en verstop mijn hoofd in mijn handen. Na een poosje komt mijn moeder binnen. 'Wat moet je?' vraag ik nors. 'Ik heb Sabrina naar buiten gelaten,' zegt ze. 'gefeliciteerd, ga nu maar weer weg.' 'Jongen, Faith komt vast wel terecht.' 'Ja, dood waarschijnlijk,' mompel ik. 'Maar je moet door met je leven,' zegt mijn moeder. weer knapt er iets in me. 'EN DAN ZEKER MET SABRINA GAAN, HE! DAT IS WAT JE WILT! JIJ MAG FAITH GEWOON NIET! IK ZAL JE EENS WAT ZEGGEN, DIE TRUT IS NIET MYSTERY! JA, HAAR STEM LIJKT OP DIE VAN MYSTERY ER ZIT GEEN GEVOEL IN! ZE IS ZINLOOS, ZE IS EEN LEUGENAAR, EEN BITCH EN ZE KAN NIET EENS ZINGEN!' schreeuw ik. 'Ik kom wel weer terug als je gekalmeerd bent,' zegt mijn moeder, en ze staat op en loopt mijn kamer uit.