Chapter 18. Not satisfied

Justins pov:

Mijn vrije dagen zijn voorbij en het gewone leven is weer begonnen. Nou ja, wat gewoon is voor mij. En nog steeds met het gat in mijn borst. tenminste, zo voelt het.

'Justin! Justin!' Usher en mijn manager komen hijgend naar me toe gerend. 'Ja?' zeg ik futloos. 'We hebben haar gevonden!' Ik veer direct op. 'Faith? is ze hier? waar hebben jullie haar gevonden?' roep ik. 'Nee niet Faith. Mystery! ze heeft zichzelf bekend gemaakt. Usher grijpt de afstandsbediening van de tv en zet hem aan. Op het beeld verschijnt een meisje. Ze zit achter een piano en alle lichten zijn aan, waardoor haar gezicht goed te zien is. Ze zingt We're in heaven. Perfect. ze heeft dezelfde stem als Mystery. Usher trekt me mee. 'Kom op, we gaan haar ontmoeten.'

'Wauw, eindelijk ontmoet ik de enige echte Justin Bieber!' roept Mystery. Erg mysterieus is ze opeens niet meer. 'We hadden elkaar toch al ontmoet? Bij dat concert.' Ze kijkt even verward, maar herpakt zich weer. 'Niet echt. Ik heb toen niet eens met je gesproken. Het was ook allemaal zo hectisch,' zucht ze. 'Ja, waar was je opeens?' vraag ik. 'Ik was geschrokken en weggevlucht,' antwoordt ze. 'Ik heet trouwens Sabrina.' 'Waarom heb je jezelf niet eerder bekend gemaakt?' vraag ik. 'Ik was te verlegen,' antwoordt ze. 'Ik vind je muziek echt geweldig. Ik zou graag een duet met je doen,' zeg ik. Haar mond valt open. 'Ehm, wauw! dat klinkt geweldig! wanneer?' zegt ze. 'We moeten nog een datum plannen, maar voor de rest staat alles vast,' zeg ik. 'Gaaf! Ga je zo mee, nog wat drinken?' vraagt ze. Ik knik. Samen lopen we naar de bar. 'Wat kan ik voor jullie inschenken?' vraagt de man achter de bar. 'Cola,' zeg ik. 'Maak er daar maar twee van,' zegt Sabrina. Terwijl de barman ons de cola brengt begin ik weer tegen haar te praten. 'Weet je, je bent niet zo mysterieus als ik dacht,' zeg ik. 'Nee, ik ben niet zo mysterieus. Het was een idee van een vriendin van mij. En als je eenmaal verstrikt zit in die leugens kom je er niet meer uit,' legt ze uit. Ik knik begrijpend en neem een slok van mijn drinken. We blijven nog even praten. 'Ik moet gaan,' zeg ik. 'Oh, doei. Ik vond het gezellig. We moeten het nog een keer doen,' zegt Sabrina. 'Ben ik het mee eens.' Als ik haar uitzwaai, moet ik weer aan Faith denken. Misschien moet ik haar gewoon vergeten. Gewoon verder gaan met mijn leven. En opnieuw verliefd worden.