#4.

Hij deed een stap naar voor, waardoor er een brede lichtstraal op zijn lichaam viel. Hij had gehuild, ik zag het aan zijn uitgelopen make-up. Of hij zweette heel erg, wat ook kon. Zijn ogen namen het gehele tafereel op. Ik volgde hoe ze van Tom en mij naar het onaangeraakte bed gingen en daarna naar de lege glazen op het tafeltje. Tenslotte bleven ze rustten op het T-shirt van Tom dat op de grond lag. Het was duidelijk dat hij dit niet verwacht had, maar volgens mij wist hij totaal niet wat hij van het hele tafereel moest denken. Ik voelde Tom's arm niet meer rondom mijn schouder. Hij schoot onder me vandaan en stond recht. Hij was slechts een tweetal meter van Bill verwijderd. Ik zag hoe hij zijn mond opende om iets te gaan zeggen, maar Bill's woorden waren hem voor. "Tom, het spijt me. Ik had dit niet moeten doen." Hij fluisterde, maar zijn woorden klonken klaar en duidelijk in mijn oren. "Nogmaals sorry", zei hij terwijl hij een vluchtige blik op mij wierp. "Ik voel me zo stom!" Zijn stem klonk hees en iets in me zei me dat de oorzaak ervan niet bij het zingen lag. "Bill, wacht nou even. Je begrijpt het niet", probeerde Tom, maar Bill had zich al omgedraaid. "Volgens mij begrijp ik dít maar al te goed." Hij verdween uit de kamer en een paar seconden later hoorden we hoe een deur een paar kamers verder keihard dichtgeslagen werd. Ik bleef staren naar de plek waar Bill zonet nog stond. Tom, die even verbaasd was als ik, deed de deur dicht en kwam terug naast me zitten. "Wat moest dat voorstellen?" Tom haalde zijn schouders op en zuchtte diep. Ik kende Bill natuurlijk niet zo goed, maar ik had net genoeg mensenkennis om door te hebben dat zijn gedrag op z'n minst eigenaardig was. Er ontging mij iets en ik wou weten wat. "Misschien moet ik even bij hem langs gaan", dacht ik luidop. "Wat? Nee! Ben je gek?" Tom zijn mond bewoog zo snel dat het bijna leek alsof hij niet bewoog. "Chaya, ik ken Bill en waarschijnlijk zit hij nu te mokken op zijn bed of zo. Het is beter om hem even met rust te laten, zodat hij tot rust kan komen en nadenken." Daar had hij wel een punt en bovendien had ik geen idee wat ik tegen hem zou moeten zeggen. "Ik begrijp het niet Tom. Je zei dat je denkt dat hij niet wou dat ik met jou naar bed ging, omdat hij zelf iets voor me voelt, toch?" Hij knikte. "Wel, we waren toch alleen maar aan het praten toen hij binnenkwam? En toch zag hij daar een probleem in..." Aan Tom zijn uitdrukking te zien dacht hij hetzelfde. En er was ook niets geweest dat erop kon wijzen dat er ook maar iets gebeurd was. Ik had amper een halve minuut op zijn bed gezeten. Vurig hoopte ik dat dit alles berust was op een groot misverstand en dat alles deze ochtend uitgeklaard zou worden... Het was inmiddels al drie uur in de ochtend. Het was al veel te laat om nog terug te keren naar de camping. Niet dat er daar iemand was die verwachtte dat ik deze nacht nog zou terugkomen. Het was alsof Tom mijn gedachten las, want vrijwel vlak daarna stelde hij voor dat ik bij hem zou blijven slapen. "Gewoon slapen. Dat bevalt me wel", zei ik bevestigend.
Ik was heel blij toen ik het warme water over mijn rug voelde vloeien. Het deed me goed en maakte mijn hoofd terug helder. Ik had de deur niet gesloten, ik vertrouwde Tom. Tevreden stapte ik een half uurtje later uit de douche. Ik droogde me af en kwam al snel tot de vaststelling dat ik een klein probleempje had. Met de grote blauwe handdoek rondom mijn lichaam gewikkeld kwam ik uit de badkamer. "Ehm." Ik kuchte even zodat Tom zich zou omdraaien. Toen hij me daar zo zag staan begreep hij meteen wat mijn probleempje was. "Juist, je hebt natuurlijk helemaal niets om in te slapen." Hij stond op, rommelde even in zijn enorme koffer en haalde er een zwart reuze T-shirt uit. "Dankje", zei ik. Het was zo groot voor me dat het tot onder mijn knieën kwam. Het was best wel een grappig zicht. Ik droogde nog even mijn haar voordat de badkamer weer verliet. Die jongen zou zich 's ochtends anders rot schrikken als hij mijn haar zou zien. Tom lag al in bed toen ik terugkwam. Ik deed alle lichten uit en zocht tastend naar het bed. Het duurde niet lang vooraleer een luide kreet, die gevolgd werd door een hele reeks scheldwoorden, de ruimte vulde. Ik had mijn kleine teentje ergens tegen gestoken. Natuurlijk vond Tom dat weer ontzettend grappig. Hij mocht blij zijn dat hij mijn nijdige blik niet zag. Ik ging af op het geluid van zijn stem en vond zo eindelijk het bed waar ik zo naar verlangde. Het voelde warm en knus aan onder de dekens. Het was niets in vergelijking met mijn slaapzak op de camping. Ik draaide me met mijn gezicht naar Tom toe, hoewel we elkaars gezicht toch niet konden zien. "Ik vraag me nu toch wel af waarom je in godsnaam om vier uur in de ochtend je haar stond te drogen", zei hij plotseling erg droogjes. "Voor je eigen bestwil", gniffelde ik. Hij ging er verder niet op in, wat een juiste beslissing was. Hoewel ik doodmoe was, kon ik de slaap toch niet onmiddellijk vatten. Ik lag naast dé Tom Kaulitz in bed en ik besefte plots dat heel veel meisjes hiervoor een moord zouden plegen. Het deed me giechelen. "Wat nou?" bromde Tom. Ik kon zijn warme adem op mijn gezicht voelen. Waarschijnlijk lagen onze hoofden wel erg dicht tegen elkaar, maar het stoorde me niet. "Binnenpretje", antwoordde ik. "He, toe nou. Doe niet zo flauw", smeekte hij. "Ik bedacht gewoon dat ik waarschijnlijk het eerste meisje ben dat hier zo gewoon naast je ligt. Zonder seks ermee te hebben, bedoel ik." Het bleef stil aan de overkant en ik dacht even dat hij lag te slapen, totdat zijn voet plots langs mijn been streek. Fantastisch, alsof ik nog niet genoeg gekieteld geweest was. Ik deed erg mijn best om mijn gelach in toom te houden, maar het werd steeds lastiger. Hij spreidde zijn benen en kwam op me zitten. Zijn vingers waren praktisch overal en ik moest regelmatig naar adem happen. Ik kon gewoon niet tegen hem op, hoe hard ik hem ook probeerde te kietelen, het deed hem niets. Na een tijdje liet hij zich van me afrollen. Ik voelde me al een stuk slaperig en ik kon ieder moment gaan indutten. "Tom!" Ik had zonet ontdekt dat ik iets belangrijks over het hoofd gezien had. "Wat? Wat is er?", vroeg hij verbaasd. "W-w-wanneer vertrekken jullie morgen?" De gedachte dat ze binnen een aantal uur alweer in een ander land zouden zitten deed me pijn. "We worden morgen om twee uur op de luchthaven verwacht." Hij sprak ontzettend langzaam, alsof het nu ook tot hem doorgedrongen was wat dat betekende. "Hmm. Dan kan ik Bill nog ontbijt op bed brengen." Misschien zou hij dan wel met me willen praten. Tom stemde ermee in. "Het valt in ieder geval te proberen." Het werd weer een eindje stil. "Chaya?" "Ja?" "Als we morgen... weg zijn, zullen we dan contact blijven houden?" "Ja, natuurlijk!" reageerde ik enthousiast. Er verscheen een glimlach op onze gezichten, alleen zagen we het niet van elkaar. Ik draaide me op mijn zij, zodat ik ik met mijn rug naar Tom gericht lag. Hij schoof dichter tegen me aan en streelde met zijn vingers mijn heup. Zijn zachte lippen drukten zich in mijn nek. Ik beantwoorde zijn nachtzoen door 'slaapzacht' te fluisteren. Ik had de fut niet meer om me nog eens om te draaien. Vrijwel meteen viel ik in een diepe slaap.

Nu vragen jullie je allemaal af wat Bill in hemelsnaam denkt eh?
Dit was het voor vandaag, want straks wordt ik het beu ;p