Proloog

We stonden op de brug waar Team 7 altijd vergadert. Aan mijn linkerzijde, een zekere oranje jongen van 12 jaar oud, die iets mompelt over ramen(=noodels), hij stond heen en weer te zwaaien op ziin hiel met zijn 2 handen achter zijn hoofd, de donkere haired, donkere ogen, Uchiha Survivor stond met zijn handen in zijn zakken, starend naar de water. Ikzelf stond rustig met mijn handen achter mijn rug, mijn korte roze haren gingen zachtjes mee met de wind. 'Waar is hij?' dacht ik bij mezelf, 'Hij moest hier drie uur geleden al zijn!' 'Hell Yeah! We staan hier elke dag te wachten op hem! Je zou denken dat hij vandaag optijd zou komen. We gaan elkaar niet meer zien in 4 jaar!' Ja dat klopt, vandaag worden we opgesplitst, om te trainen, zonder Kakashi, zonder de village en zonder elkaar. We hadden er een maand geleden over, en besloten dat we het nodig hebben, om te kunnen trainen zonder afleiding. Ik kan het niet vergeten, ik heb niet meer met sasuke gesproken na die dag.Flash Back "We zijn niks aan het verbeteren" zei een man met zilver haar en een masker dat alleen een oog liet zien. "Het is de Teme's schuldt, Kakashi-Sensei! Blame Him! "scheeuwde naruto terwijl hij naar sasuke wijsde."Zwijg Dobe."zei de jongen op een geiriteerde toon. "Als jij nou niet om de 3 sec stopt om over ramen te praten en om met sakura te flirten dan konden we langer en beter trainen." "Zwijg Teme!" "Maak me Dobe". "Grrrr Teme!" "Baka "." Loser! "" Baka "." U ... U ... Grrrrr ... "" HN. "Sasuke smirked naar Naruto en beindigde daarmee de gevecht." Sakura wat ben je stil is er iets? "" Hu? Oh, niks Kakashi-sensei, het is gewoon ... "" Wat? "" Nou ... ""Wat is er Sakura-chan?" "Ik zat te denken ... Sasuke, Naruto en ik trainen heel erg weinig, omdat we worden afgeleidt door elkaar. Dus ik dacht ... eh ... dat we moeten opsplitsen ... maar ... niet te lang al ... alleen voor de training en zo. "" Dat klinkt als een goed idee Sakura, maar hoe kan dat helpen? "Vroeg de Jounin." HN . Natuurlijk zou dat helpen. Ik kan beter trainen zonder een stomme Baka en een zwakke fangirl "." Sasuke-Teme, praat niet zo over Sakura-chan! "" Het is waar. Ze is zwak.ze is zielig, vervelend en ze hoort geen ninja te zijn. Ik schaam me om met haar in de zelfde team te zijn. "verklaarde hij koel." TEME zeg srry tegen Sakura-chan. Nu "." Waarom k vertel alleen maar feiten? "" Neem dat terug Teme! Sakura-chan is-eh? Sakura-chan? Waar is ze? "End Flash Back Ik rende naar huis. Hij was zo koud, en zijn woorden raken me als duizend Shurikens. Het brande zo slecht. Hoe kon hij dat zomaar zeggen? "Waarom k vertel alleen maar de feiten ?" Hij had gelijk hoor. Ik ben zwak. Ik zou nooit een ninja moeten zijn. 'Ik ben zo zielig.' 'Wha-? Jij denkt dat Teme!?! " 'Hij vertelde gwn de feiten. " 'Nee! Hij is een eikel! Hij verdient een trap onder zijn reet! "Mijn gedachten werden onderbroken door een stof rook, dat betekende de komst van mijn, altijd zo laate, sensei." Yo! "" Je bent laat! "Schreeuwde Naruto, maar k zei helemaal niks. "Nou zie je, ik kreeg te horen dat mijn moeder, neef's, oma's, tante een baby kreeg, dus ik-" "leugenaar!" "Nou ... eh ... anyway, dit is de laatste keer dat team 7 bij elkaar is voor een lange tijd en ik ... ik ... "" Sensei? Is hij boos? " "Sensei what's wrong?" Vroeg ik nieuwsgierig. "Niets, ik dacht niet dat dit ooit zou gebeuren. Dat is alles "." Hn. "." Waaaaaa I'm gonna miss you Sakura-Chan! Kakashi-sensei! Zelfs jij Sasuke-Teme! "" Het is' s middags. Het is Tijd om te gaan." "Ik heb Tsunade-sama toestemming gevraagt om jullie 3 voor 4 jaar buiten de village te laten trainen. Ik zie jullie allemaal hier. 'S middags. Vrijdag de 15 maart. over vier jaar. Goodbye "." Bye Kakashi-sensei! "scheeuwde Naruto luid." See ya Sensei. "Zei ik met een klein trieste glimlach. "Hn. Later. "Zei Sasuke, zonder enige emotie, en met die woorden verdween onze sensei, we zien hem pas nar 4 jaar. Als we naar de pporten van konoha gaan vertellen we elkaar waar we heen gaan. "Ik ga Suna om gaara weer te zien! Zou leuk zijn daar met hem te trainen. Ik blijf er voor de volle vier jaar! "vertelde Naruto enthousiast. "Hoe zit het met jou Teme?" "Hn. Ik ga vier jaar naar Kumogakure, in de land of Lightning "." Cool! Hoe zit het met jou Sakura-chan? "" Ik weet het niet. Ik ga denk k rondzwerven. Je weet wel, tot ik iets vinden "." Echt Sakura-chan? Weet je het zeker? Ik bedoel, je kan gewond raken of dood gaan als je alleen rond zwerf. "" Ik kan voor me zelf zorgen Naruto. "" Ja! We kunnen nu beter Met onze Geheime training verder gaan! " 'Ik voel me zo schuldig ze weten helemaal niks van mii, ik bedoel, mijn kracht te verbergen van af het begin is een ding, maar liegen en al dat andere dat is wel een paar dingen samen Misschien moet ik zeggen ... '' Hell no! Je gaat nu tog voor een tijdtje weg laat het hun zien hoe sterk je ben als je terug ben! " 'Ja, oke dan. "Hey Sakura-chan? Sakura-chan! "" Huh? Wha? "" je was effe van de wereld. Ik vroeg of je met mii ramen wou eten als we terug zijn "." Naruto we gaan weg voor jaren niet voor dagen. Je zegt het alsofwe elkaar weeer over een paar dagen zien. "" Oh, nou, wat is je antwoord? "" Dobe. Uiteraard zal ze nee zeggen. Net als de tijd daar voor, en de tijd daarvoor, en de tijd daarvoor. "Zei Sasuke nonchalant. 'Humph. Hoe durft hij. Ik weiger Naruto niet de heletijd. Er was dat moment, wanneer nee dat was met Ino. Oke hoe over de tijd-nee dat was met Tenten. " "Oh ik weet het. Er was een tijd dat je naar het huis van ino ging samen met hem en tenten.elkaars nagels, haar en make-up doen! Weet je nog? " ' Baka! Dat was Hinata! Wow ik heb hem egt elke keer geweigert. Ouch. Nou deze keer niet. " 'Ja! You go girl! " "Eigenlijk Naruto, I would love to get some ramen with you." "Echt waar? Oh so cool Sakura-chan! We kunnen kip, rundvlees, miso-"" Whoa er Naruto. We kiezen wel als we gaan eten okj? "" Ja! Cool Sakura-chan. "" Nou, hier zijn we. "Ik keek weg van Naruto en staarde naar de gate die konoha afschied van de buitenwereld. Wnnr de gate open ging was de mijn lach in een frons erandert en ging k naar de gate. "Dus, dit is afscheid, hè?" zei Naruto rustig. Hij klonk zo triest. K knuffelde naruto zonder een waarschuwing het leek net alsof hij weg zou gaan als k los zou laten en op een een over ander manier is het ook zo. "I'll miss you so much Naruto." fluisterde k naar hem. Tranen prikkelde om er uit tevallen deze tranen die egt waren. Niet de neppe tranen die er waren om de zoet, onschuldige, konoichi die niet eens een vlieg pijn kan doen 'routine, echte tranen van verdriet echt, want hoewel ik nooit zou toegeven aan iedereen, ik hield van Naruto. Niet een liefde zoals een vriendin zou hebben voor een vriendje, de liefde die een zus zou hebben voor haar broer, omdat Naruto was gewoon mijn kleine broertje. Ik hou van hem. In feite, nu ik erover nadenkt, Konoha is mijn familie. Tsunade, mijn tante, liefdevolle en zorg, met een lach van een temperen. Shinzune, een tante, altijd zorgen te maken over dit en dat. Kakashi, mijn vader, die mii altijd laat lachen. Naruto en Lee, mijn broeders, overprotective, grappig en lief. Ino, Tenten, Hinata en Temari, mijn zussen,die er altijd zijn als k ze nodig heb, om te praten, winkelen of roddel, ze zijn er altijd voor mij. Heck, zelfs Neji, Shikamaru, Choji, Kiba en Shino zijn als neven, niet dicht neven, maar toch. Ook al zegt neji maar een paar woorden en Choji mii geen chips geeft. Oneerlijk! Ik weet niet hoe ik zal leven moeten zonder hun. Ik liet Naruto los en liet miin armen vallen langs miin lichaam. Tranen gingen over miin wangen heen, k probeerde er tegen te vechten maar er kwamen steeds meer. Ik kijk naar naruto en zie hem ook huilen. Toen zag k dat sasuke ook tranen in zijn ogen had maar hij liet ze niet vallen. Door dat besefte k dat sasuke ook mijn familie was. Ik weet niet wat hij van me is. Hij is te dicht bij mij om een neef te zijn zoals de meeste andere jongens, Ik weet het, maar, niet dicht genoeg om mii broer te zijn, of iets anders,. Hij geen zus dat was wel duidelijk, voor de hand liggende reden. Wat was hij? Mijn gedachten werden onderbroken toen k een hand voor mii uit zag steken.k keek waar die hand vandaan kwam en k zag weer een vertrouwde gezicht naruto. Naruto's ogen gingen dicht en hij lachde, niemand kan zo lachen als Naruto. "To Vriendschap". Verklaarde hij. Een andere hand kwam er boven op. Sasuke's hand. "om sterker te worden." zei hij vol vertrouwen.
Daarna kwam mii hand. Het beeld bijna voltooid. Alleen nog een paar woorden en het was pervect. "Om onze herinneringen die we nooit zullen vergeten." Zei ik trots en ik keek eerst naar Sasuke, daarna Naruto. "To Team 7." zeiden we. Met deze woorden ging iedereen een andere kant op, Sasuke naar links voor Kumogakure, Naruto rechtdoor de belangrijkste weg naar Suna en ik naar rechts, waar de wind mii mee neemt. Ik weet niet waarom, maar soms krijg ik dit gevoel. Het vertelt me dat dit niet de einde is. Nee, dit is slechts het begin.