11.

Met zen vieren liepen we druk pratend richting Noémi’s kamer. Paty hadden we niet gevonden, wat dus betekende dat Najim nors achter ons aan slenterde. Ik klopte aan bij Noémi en wachtte ongeduldig tot ze open zou doen, ik haar sinds vanmorgen niet meer gesproken. Uiteindelijk vloog de door open, maar het was niet Noémi die in de deuropening verscheen. Het was een meisje van ongeveer mijn leeftijd, ze had lang bruin haar en was best mooi. Niet zo mooi als Noémi natuurlijk, maar ze mocht er zeker en vast wel wezen. ‘Draco? Wat doe jij hier nou?’ vroeg ze verbaasd. Ik schrok me een bult toen ik de stem van Patty herkende. Ik keek haar onderzoekend aan, en toen ik wat beter keek herkende ik duidelijk Patty. ‘Patty? Wat…Hoe?’ vroeg ik verbaasd. ‘Je ziet er prachtig uit.’ Najim duwde me opzij en nam haar hand en drukte er een zoen op. ‘Ik heb je nog gezocht, maar kon je nergens vinden. Ga je mee met ons naar het meer?’ God, wat een slijmbal. ‘Natuurlijk.’ Stemde ze meteen in, en ik zag haar wangen weer rood kleuren. ‘Wie is er Patty?’ riep Noémi. ‘Draco, Najim, Blaise en Rose! Ze gaan naar het meer en vragen of we mee gaan!’ riep Patty terug. ‘Ik kom er zo aan! Najim, kom je even? Ik heb je hulp nodig!’ Najim liep snel de kamer binnen. ‘Wat is ze aan het doen?’ vroeg ik. Patty haalde haar schouders op. ‘Ze viel plotseling op de grond, zomaar uit het niets. Ik denk dat ze pijn had. En toen is ze naar het toilet gelopen en ik mocht niet binnen.’ Ik knikte. ‘Ik ga even kijken.’ Mompelde ik en liep haar voorbij. ‘Najim, au. Doe een beetje voorzichtig, wil je?’ kreunde Noémi vanuit de badkamer. ‘Nou, het spijt me hoor! Als je me eerder had geroepen, was dit niet gebeurd! Hoe stom kan je zijn? Nu loopt het vast uit tot oorlog.’ Ik bleef gespannen stil staan. Oorlog? Waar hadden ze het toch over? ‘Helemaal niet, ik zet dit snel even recht. Maar ik kan me niet concentreren als ik plots zoveel kracht opgedrongen krijg. Dus kan het alsjeblief een beetje stiller en help me nu gewoon.’ Ik snapte er echt niets van. Voorzichtig gluurde ik door het spleetje van de deur. Noémi zat enkel in haar ondergoed op de grond van de badkamer terwijl Najim haar ondersteunde. Ik bestudeerde gefacineerd haar rug. Het teken van Ying en Yang was in het groot op haar rug getatoeëerd, en het gaf licht. ‘Dat is beter zo, ja.’ Enkele seconden lang was het stil en uiteindelijk slaakte ze een diepe zucht. ‘Oké, probleem opgelost. Ga nou maar zeggen dat ik eraan kom. Ik trek snel weer wat kleren aan en ik kom.’ Ik maakte me snel uit de voeten zodat ze niet zouden weten dat ik hen had afgeluisterd.