~18

‘Waarom?’Zucht ik dramatisch. ‘Waarom moet Yu nou meegaan? Ik bedoel. Ik kan echt niet relaxen met hem in de buurt.’ Ilias schudt lachend zijn hoofd. ‘Vast wel, misschien wordt hij wel dronken en pakt hij je op je bek.’ Ik sluit mijn ogen en kreun, als ik er me een voorstelling bij maak. ‘Laat dat niet gebeuren. Ik sta echt niet in voor de gevolgen.’ Ismael grinnikt nu ook. En al snel liggen de twee blondines in een deuk. ‘Ik hoop dat hij dat wel doet. En ik hoop dat je de controle verliest. Dat zal je leren jezelf wat beter te voeden.’ Ik kijk Ismael zuur aan. ‘Ik haat je.’ Ismael kijkt me spottend aan. Hij gelooft me niet. Dat is overduidelijk. ‘Waarom eet je eigenlijk niet?’ Ik kijk Ilias aan. Ik weet niet wat ik moet zeggen. De reden is me zelf nog geen eens duidelijk. ‘Ik weet het niet precies. Misschien wil ik wel gewoon geen mensen zien lijden.’ ‘Hoe lang eet je al niet?’Ik haal mijn schouders op. ‘Volgens mij al vier jaar niet vrijwillig.’Ilias mond zakt open en hij kijkt geschokt. ‘Dat is echt niet gezond!’ Ik haal mijn schouders op. ‘Dat is zeker ook de reden dat je zo langzaam herstelde toen ik…’ Ik knik en zoek een ander onderwerp om over te beginnen. ‘Zouden de rangen al bepaald zijn?’ De jongens kijken me vragend aan. ‘Al lang. Heb jij je naam niet gehoord dan? Ze zijn allemaal al genoemd, telepatisch.’ Ik haal onverschillig mijn schouders op. Dan kijk ik opzij en zie Jamie rustig slapen. ‘Zullen we maar naar huis gaan? Jamie is blijkbaar moe.’Ilias knikt en staat op. Ismael staat op en pakt Jamie op. Daarna lopen we naar huis. Ik houd het tempo laag en als we bij het huis zijn spring ik op het balkon, inplaats van dat ik de voordeur neem. De jongens nemen de voordeur wel. Zij hebben immers niks te vrezen. In mijn kamer sluit ik gelijk de deur en draai hem op slot. Ik heb geen zin in gezeur. Jamie blijft bij Ismael slapen, dat doet hij wel vaker, dus ik verwacht dat hij niet in paniek zal raken. Waar Ilias heen gaat weet ik niet. Misschien gaat hij naar zijn oude huis. Waar zou dat zijn? Ik sluit mijn ogen en probeer te slapen. ‘Kira! Doe die deur open!’ Is het laatste wat ik nog hoor voor ik in slaap val.

De volgende ochtend word ik uitgerust wakker. En gelukkig heb ik lang geslapen en hoef ik nog maar 6 uur voordat ik naar Shin toe moet. ‘Mama?’ ‘Stil Jamie, we willen mevrouw niet wakker maken!’ Er klinkt een pets en geschrokken kom ik overeind. Jamie begint zacht te snikken en gelijk ren ik naar de deur. Zodra ik de deur open doe, zie ik wat er aan de hand is. Een vampier staat met Jamie aan haar hand. Ik zou niet weten op welke plek in de rangorde ze staat, maar ik vraag er nu ook niet naar. Mijn ogen schieten van de rode handafdruk op Jamie’s wang naar de vampier. Ik houd me nog net in. Snel pak ik Jamie’s handje en trek hem mijn kamer in. Rustig Kira, als je haar verscheurt krijg je heel veel problemen. Al snel ben ik weer gekalmeerd. Daarna kijk ik naar Jamie. Die kijkt angstig naar zijn knieen en hij zit nog steeds te huilen. Snel geef ik mijn zoontje een knuffel en druk een kus op zijn rode huid. ‘Stil maar liefje. Shhht, er is niks aan de hand. Ik ben bij je. ‘ Jamie blijft gewoon door huilen en ik kan niks anders, dan hem op schoot trekken en hem te knuffelen. Terwijl ik tevergeefs probeer om het kleine jongentje te troosten, komen Ilias en Ismael binnen. Zodra Ismael Jamie ziet huilen, schrikt hij. ‘God, nee.’ Ismael komt snel op me af en knuffelt Jamie. ‘Het spijt me knul. Het spijt me zo.’Jamie kijkt hem aan. Zijn ogen nog groot en vol tranen. ‘Stil maar, liefje. Alles komt goed. Het zal nooit meer gebeuren.’ Probeer ik hem te troosten. Ismael kijkt me verontschuldigend aan. ‘Kira, het spijt me. Het spijt me zo. Ik werd weggeroepen en hij sliep nog en…’ ‘Rustig aan. Ik ben niet boos op jouw. En ik denk ook niet dat Jamie je haat.’ Ismael knikt en kijkt Jamie aan. ‘Zal ik het goed maken met je? Blijf maar even bij je mama, dan haal ik een ijsje voor je.’Gelijk begint Jamie te glimlachen. En Ismael verdwijnt meteen.