The old barn

een zilveren licht verlichtte de kamer en onze gezichten. in het midden van de kamer vormde zich een kleine bol die langzaamaan groter werd. alle katten verzamelden zich voorzichtig rond de bol. de bol toonde een beeld van een jonge zwartharige vrouw met hazelnoot ogen. het beeld vervaagde langzaam en toonde ons een straatbord: landway. tenslotte toonde de bol ook een huisnummer:26. de bol vervaagde langzaam en verdween in het niets. alle koppen werden op Anna gericht. haar witte pels en blauwe ogen fonkelde in de laatste lichtstrepen van de bol.
"iedereen weet wat dit betekend" begon ze
"maar er is nog een andere opdracht: de demon van gisteren!"
iedereen keek elkaar aan.
"de eerste groep staat onder mijn leiding en gaan de demon zoeken. de andere groep staat onder leiding van Enya en gaat de mensenvrouw beschermen."
we werden ingedeeld in groepen volgens onze kwaliteiten en gingen op onze missie.

de vrouw heette Layla en was 21 jaar. haar huis bestond uit 5 verdiepingen: een kelder, een gelijksvloers, een slaapkamerverdieping, een badkamerverdieping en een zolder. ze had een redelijk grote schuur achter in haar tuin die ze nooit gebruikte. daar zouden we onze intrek in nemen. Fiona Lily Orely Orina Roos had ons al die info doorgegeven. zij was namelijk de kat van de Layla.

de schuur was vochtig en stonk naar verrotting. de planken kraakten verschrikkelijk maar was wel ruim genoeg voor 11 katten. we zaten totaal niet op elkaar gekropt omdat de schuur verschillende opbergplanken had die volledig leeg stonden. daar sliepen we. regen tokkelde op het dak. onze oren draaiden alle kanten op om ook maar het minste geluid waar te nemen. niets kon ons ontglippen. de wind liet de schuur zachtje kraaken, in de linkerhoek zat een klein lek waar om de 3 seconden een druppel naar binnen sijpelde. het getik van kleine muizenpoten onder de houten vloer. we moesten ons zoveel mogelijk orieënteren op de guilden want in de schuur was het pikdonker. hoewel we nachtdieren waren kanden we niet alles waarnemen met onze kijkers.
we luisterden en wachtten...