5.4 It's raining, raining again

Gelukkig ging de bel al snel. Ik pakte mijn spullen en liep strak voor me uitkijkend voorbij Aliance. Ik had nu gym. Bah, ik haatte gym. Het was niet dat ik niet kon sporten, ik hield gewoon niet van zweten. Of van de lelijke gym-shirts die je hier kreeg. Ik gooide mijn boekentas in mijn kluisje en ruilde die om voor mijn gym-tas. Ik strompelde naar de kleedkamer en kleedde me om. Er klonk zacht gemompel uit in de kleedkamer. Iedereen ging voor me aan de kant. Grappig, ze waren nu al bang voor me. En dat na de eerste dag al. Toen werd het ineens doodstil. Ik keek verbaast om en zag Aliance naar binnen lopen. Ik keek met een chagrijnig hoofdweg en ging weer verder met mijn schoenveters strikken. Ik moest uit haar buurt zien te blijven. De preek van mijn ouders zat nog vers in mijn hoofd.
'Na de eerste dag al in de problemen?!' riep mijn moeder kwaad.
'Dit is onacceptabel!' riep mijn vader er door heen.
Ik haatte het als ze het me elkaar eens waren over mij. Ik dacht terug aan Frans. Wat Aliance uithaalde was eigenlijk typisch iets voor mij. Maar ik had mijn conclusie al getrokken. Aliance was fel met woorden en schelden. Ze viel heel snel uit. Ik was - ook al gaf ik het niet graag toe - snel met mijn rake klappen. Ik had het geduld niet om eerst te schreeuwen en schelden. En daarom bewonderde ik Aliance misschien wel. Man, als zij de eerste dag niet tegen me uitgevallen was, dan waren we vast en zeker beste vriendinnen geweest. Ik zuchtte en stond op. Ik iedereen die op mijn pad stond ging aan de kant en hield zijn adem in. Overdrijven was ook een vak mensen. Ik strompelde door de deur de gymzaal in. De gymleraar zette goals klaar, waarschijnlijk voor voetbal. Ik ging op de bank aan de kant zitten en keek verveeld naar mijn nagels. Mijn nagels boeiden me niet veel, maar ik moest toch ergens naar kijken. Al snel stroomde de gymzaal vol en ging iedereen op de bak zitten. Er zat een behoorlijke afstand tussen mij en de personen naast me maar dat boeide me niks. Ik zat bijna op het uiteinde van de bank, er kon nog net iemand aan mijn linkerkant zitten.
'Gaat u ook zitten mevrouw Carter?' zei de gymleraar. Ze gromde iets en keek naar de bank. Ik keek voorzichtig om de personen heen. Fijn. De bank was vol. Maar waar was nog plaats? Natuurlijk, naast mij. Ik trok een zuur gezicht toen ze mijn kant uit kwam. Ik schoof wat meer naar de anderen toe en iedereen hield zijn adem weer in. Iedereen wist inmiddels waarschijnlijk al van onze weddenschap met de directeur en wachtte in spanning wie de eerste klap uitdeelde. En tot mijn spijt was ik dat waarschijnlijk. Het was misschien zwak maar mijn korte lontje liet me nou eenmaal erg snel uitschieten. En Aliance hield zich beter in, in die gevallen.
'Oké, ik ben meneer Westra en ik ben jullie gymleraar dit jaar' zei de leraar en hij keek even rond.
'We beginnen vandaag met voetbal. Ik nummer jullie met één of twee' zei hij luid zodat iedereen het hoorde.
'Nummers één aan de linkerkant, en nummers twee aan de rechterkant' hij liep naar de bank en begon bij mij en Aliance. Aliance was nummer één en ik was nummer twee. Ik begon te grijnzen terwijl ik naar het rechter goal liep. Dit ging leuk worden. De leraar floot en de bal werd meteen heen en weer geschoten. Aliance liep er met de bal vandoor en meteen ging ik erachter aan. Ik beukte met mijn schouder tegen haar aan en speelde naar iemand uit mijn team toen ze de bal kwijt raakte. Ik rende verder terwijl Aliance op de grond lag. Ik grinnikte zacht. Ik hoorde haar nog zachtjes naar me grommen. Die was vast alweer vervloekingen naar me aan het mompelen. Het voetballen tussen mij en Aliance werd steeds agressiever. Na een tijdje werd Aliance op goal gezet, iets wat ik erg jammer vond. Ik kreeg ineens de bal naar me toe geschoten en rende natuurlijk meteen naar het goal. Ze speelden me niet vaak aan, nog steeds bang waarschijnlijk. Ik keek grijnzend naar Aliance. Ik haalde uit en de bal knalde met een rot vaart precies in Aliance haar gezicht. Aliance schoot achteruit en viel.
'Yes, in de roos' fluisterde ik blij. Twee gezichten keken me vaag aan. Een meisje met lang blond haar waar je met één blik stik jaloers op was. En de andere met kort piek haar die wat in de verte aan het staren was. Ik keek weer naar Aliance die overeind kwam. Er liep bloed uit haar neus en ik kon het niet laten om zachtjes te grinniken.
'Jij!' siste ze woedend naar mij. Ik zette een onschuldig gezichtje op.
'Wie? Ik?!' zei ik quasi verbaast. De leraar bloos hard op zijn fluit.
'Mevrouw Brady gaat u zich maar omkleden, gevaarlijk spel!' riep hij, 'En mevrouw Carter u moet maar even langs de EHBO' Aliance knikte en strompelde de gymzaal uit. Ik ging op de bank zitten. Aliance kwam niet meer terug en toen de bel ging was ik de eerste die de gymzaal uit stormde. Ik kleedde me snel om en ging mijn pauze vieren. Maar toen ik de kantine binnen kwam stond er iemand mij al op te wachten. Oh-oh... Oeps? Kwaad liep Aliance naar me toe. Ze porde met haar vinger in mijn borstbeen.
'Wat ben jij een ongelofelijke trut!' schreeuwde ze uit, 'Steeds opnieuw lok je het uit!' riep ze. Ik sloeg geërgerd haar hand weg.
'Hallo?! Wie begon er onder Frans?' vroeg ik chagrijnig. Haar gezicht betrok en werd een grijns.
'Oei, is mevrouw echt zo snel geprikkeld' zei ze minachtend. Ik had het gevoel alsof mijn ogen bliksem konden schieten. En eigenlijk wou ik nu ook wel dat ze dat deden.
'Ugh jij kleine...' Ik kwam niet verder en wou alweer uithalen maar werd naar achteren getrokken door het blonde meisje van gym.
'Kom op, het is het niet waard' mompelde ze. Aliance begon te lachen.
'Stakker' zei ze, 'wat heb jij een zelfbeheersing' Nu vloeide de woede helemaal door mijn lichaam ik rukte me los van het blonde meisje en wou goed hard uithalen. Aliance werd weg getrokken door het meisje met het korte haar en ik werd ook terug getrokken, waarschijnlijk opnieuw door de blondine die zich had hersteld van mijn ontsnapping. Ik rukte me opnieuw los en liep rustig naar Aliance. Iedereen in de kantine keek ons aan. De twee meisjes deden niks om me tegen te houden.
'Jou krijg ik nog wel Carter' siste ik naar Aliance en nu was ik het die in haar borstbeen prikte.
'Probeer het maar eens' siste ze terug.
'Met plezier' eindigde de conversatie en ik liep stampende de kantine uit naar mijn kluis.