Ch. 41 Sneeuwballen

FAITH POV

‘Faith’ een hand trekt aan mijn arm zodat mijn hele lichaam door elkaar geschud wordt. Ik slaag mijn arm naar de persoon die aan me trekt om hem te laten ophouden. Niet dat het iets helpt. Kwaad open ik één oog en kijk de persoon aan. Draco staat naast mijn bed, duidelijk geïrriteerd. ‘Wat?’ ‘Je moet me helpen’ ik kijk hem raar aan. ‘Met wat?’ ‘Mijn kleren’ verwaard kijk ik hem aan. ‘Wat?’ ‘Je hebt me wel verstaan’ zonder iets te zeggen sleurt hij me het bed uit, hij geeft me zelfs geen tijd om me om te kleden. Op mijn gemak volg ik Draco naar zijn kamer, als we in zijn kamer staan trekt hij de deur van zijn kast open. Nou ja kast, eigenlijk is het een extra kamer met kleren in. En geen kleine kamer, maar een gigantische kamer. Ik zet me op de stoel die naast een van de spiegels staat. Draco pakt een paar dingen op en laat me ze zien. ‘Waarvoor heb je ze nodig’ ‘Kertmis, nieuwjaar & het bal’ ‘Welk bal?’ ‘Het ‘Valentijnsbal’, je weet wel waar Sky niet naar toe wilt gaan’ ‘Waarom kies je die kleren nu al?’ ‘Omdat we niet meer naar Zweinsveld mogen na de vakantie tot het bal’ en hij houdt de kleren terug voor.

De sneeuw dwarelt naar beneden. Draco zit aan de andere kant van de zetel met een boek op zijn schoot. Mijn ogen zijn nar buiten gericht. Het vuur van de haard knettert zachtjes. Lucius en Narcissa zijn gaan winkellen. Dus we zijn alleen thuis. ‘Faith?’ ‘Ja’ mijn stem klinkt zacht, bijna gefluister. ‘Waarom ben je verliefd geworden op Blaise?’ ‘Ik weet het niet, ik denk gewoon alles aan hem. Waarom vraag je dat?’ ‘Oh, gewoon’ zijn ogen gaan weer verder met de regels van zijn boek te volgen. Maar mijn ogen blijven op zijn gezicht gericht. ‘Draco, waarom?’ ‘Gewoon’ hij kijkt zelfs niet op. ‘Draco’ hij zucht en legt geïrriteerd zijn boek weg. ‘Ik wou gewoon weten wat meisjes zoal aantrekkelijk vinden in een jongen’ ‘Je bent de jongen die al de meeste meisjes gehad heeft, wat zou jij dat moeten weten?’ ‘Ik heb het niet over een scharrel, ik weet wel hoe ik die kan krijgen, maar een meisje dat je daarvoor niet ziet staan. Iemand waarom je echt geeft en wie geen scharrel is’ ik knik. ‘Sky bedoel je’ ‘Wat? Nee’ ‘Ja, ja’ ‘Nee, ik ben serieus hoor’ ik knik. Natuurlijk, mij kan hij niet voor de gek houden. Daarvoor ken ik hem te goed. Hij is dan misschien mijn beste vriend niet maar ik ken hem al van sinds hij nog in de luiers zat. Ik heb zijn eerste stapjes mee gemaakt, ik herinner me het zelfs nog.

‘En wat gaan we vandaag doen?’ ik lig op mijn rug, met mijn hoofd over de bedrand op Draco’s bed. ‘Ik weet het niet’ Draco komt naast me liggen. ‘Een film zien?’ ‘Hebben we deze ochtend al gedaan’ ‘Pfff, wat kunnen we dan doen?’ ‘Draco, Faith er is bezoek!’ Narcissa’s heldere stem klinkt door het hele huis. Draco en ik springen omhoog en proberen om ter eerste naar beneden te lopen, ik weet het kinderachtig maar als je niks te doen hebt doe je vanzelf kinderachtig. Neem dat maar van mij aan. Boven aan de trap blijven we stil staan. Beneden staan 3 figuren rond zich heen te kijken. Namelijk: Blaise, Alexander en Sky. ‘Sky!’ zo snel als ik kan vlieg ik de trap af in de armen van Sky. Ik hoor Blaise achter me kuchen. ‘Is het misschien niet normaler als je eerst je vriendje een kus geeft’ en hij tuit zijn lippen. ‘Nee’ hij opent zijn ogen en kijkt me raar aan. Snel geef ik hem een kus, slaag ik mijn armen rond zijn middel en snuif zijn geur op. ‘Ik heb je gemist’ ik voel zijn sterke armen zich rond om mij slagen. ‘Ik jou ook’ hij drukt een kus op mijn hoofd.

‘Pas op!’ snel buk ik me. De sneeuwbal van Alexander aan het ontwijken. Ja we zijn een sneeuwballengevecht aan het houden, we hadden niks te doen en toen stelde Sky dit voor. Sky en ik tegen de jongens. We weten dat het oneerlijk is maar Blaise smijt niet op mij en Draco niet op Sky. Nou ja bijna niet dan. Dus hebben wij een voordeel. ‘Au’ ik kijk naast me en zie dat Sky’s gezicht onder de sneeuw zit. Alexander en Blaise liggen al op de grond van het lachen terwijl Draco zich probeert serieus te houden, niet at het heel erg goed lukt maar toch beter dan dat je van hem zou verwachten, wat dus heel erg goed is. Met haar twee handen veegt ze de sneeuw uit haar gezicht en kijkt de jongens daarna dodelijk aan. Zodra de jongens haar blik op vangen slikken ze en duiken ze alle drie een andere kant op om niet geraakt te worden door haar sneeuwballen, die hard aan komen. Ondanks dat de jongens op de grond gedoken zijn worden ze toch geraakt. Draco’s kont is helemaal wit net zoals Alexanders hoofd en Blaises rug. Draco is de eerste die terug op kijkt. ‘Terug rustig?’ Sky knikt. Alle drie de jongens staan op en kloppen hun kleren af, de sneeuw dwarrelt op de grond en blijft daar liggen. ‘Jongens!’ Narcissa staat in de deuropening en wenkt ons. Onze jassen hangen we op in de gang en volgen haar dan naar de keuken waar warme chocomelk en soep staat. Blaise komt naast me zitten, mijn hoofd leg ik op zijn schouder. De soep is lekker warm en drink ik bijna in één teug op. Ik trek de soep kan naar mij en schenk een nieuwe tas in. Blaises hand gaat door mijn haar, waar nog sneeuwvlokjes in hangen, heen. Ik droom weg, het geluid van het gelach van Sky en de jongens valt weg. Ik denk aan vanalles. Hoe het met de andere zou zijn, hoe mijn toekomst er later zou uit zien. Dat laatste is iets waar je vaak aan denkt als je mijn lot zou hebben.

Samen met Blaise sta ik voor het huis. De maan en de sterren schijnen helder aan de hemel. ‘Je mag niet naar huis gaan’ met een pruillipje kijk ik omhoog richting zijn gezich. ‘Sorry schatje’ ik druk mijn gezicht weer tegen zijn borstkas. Hij neemt mijn hoofd vast, drukt een kus op mijn lippen en verdwijnt samen met Sky en Alexander naar huis. ‘Jullie zijn echt klef’ ik geef Draco een speelse tik tegen zijn schouder en wandel dan terug naar binnen.