[6.4] Mysterious Person

Ik leg mijn bord in de afwasbak en kijk naar buiten. Overdag ziet het er hier minder eng uit. Enkel het feit dat er bijna niemand komt, maakt het dat het hier zo eenzaam is. Ik laat het water lopen en doe er wat detergent bij. Een dikke laag schuim begint zich te vormen. Ik draai de kraan dicht en zoek naar een sponsje. Dan laat Kiara de rest van de afwas in het water vallen. Al het vliegende water en schuim beland op mij. Ik hoor Kiara nog lachen als ze de keuken verlaat. Ik lach nog een beetje in mezelf en veeg het schuim van me af. Mijn handen gaan het warme water in en doen hun werk.

Wanneer ik klaar ben, laat ik het water weglopen en neem de handdoek om mijn handen af te drogen. Ik kijk nog eens dromerig naar buiten. Wat me deze keer opvalt, is iets dat beweegt in de verte tussen de bomen. Ik kan niet onderscheiden wat. Waarschijnlijk een konijntje dat verdwaald is. Wanneer ik beter kijk, zie ik dat het veel groter is dan een konijntje. Alsof het dichter richting hier komt.

Mijn nieuwsgierigheid neemt de overhand. Ik wil weten wat het is. De vorige keer dat mijn nieuwsgierigheid de overhand nam, werd mijn moeder me ontnomen. Dat was de vorige keer, nu wil ik weten welk dier zich rondom het huis begeeft.

Ik leg de handdoek weg en loop naar de achterdeur. Ik ga naar buiten en voel de koude wind tegen me aan schuren. Dan begeef ik me richting het onbekende.