My story

ik liep samen met Mallion Avaton Rilano Chaha Ovidon ,of kortweg M.A.R.C.O., over het voetpad. mijn groene ogen speurden de weg af. opeens sloeg Marco's staart tegen me aan. aan de overkant van de weg lag een demon, vermomd als een duitse herder. hij gromde naar ons. wij bliezen. de demon gromde uitdagend. wij rechtten onze rug en bliezen dreigend naar hem. hij begon te blaffen. we spanden onze spieren en ontblootten onze messcherpe tanden. we waren er klaar voor.

"Bingo!" een meisje renden op de demon af. "kom mee! laat die vuilniskatten maar!" ze nam de demon bij zijn band en trok hem weg. we staarden de hond na tot hij om de hoek was verdwenen.

"dat scheelde niets" zei marco tegen me. ik knikte. het meisje had vast geen idee wat voor monster ze onderdak bood. maar het was niet onze taak om de demon uit haar huis te verjagen. uiteindelijk zou hij zelf wel "dood gaan" als het duidelijk was dat zij geen magies kind was.
de demonen gebruiken de zelfde techniek als wij. ze deden zich voor als lieve huisdieren die eigenlijk wachtten tot de magie zich in het kind openbaarde.

we liepen samen naar de vervallen villa. daar woonden we met nog tientallen andee katten samen tot we te horen kregen dat er ergens een magies kind leefde. dan moesten we ons eigen leven geven voor het kind. iedere heks of tovenaar moest beschermd worden tot hij of zij oud genoeg was om dat zelf te doen. dan zouden de demonen hem of haar niet meer lastig vallen.

toen we de bovenste verdieping bereikten was het doodstil.
"wat is er?" vroeg ik ongerust.
"We hebben gefaald. een demon heeft een heksenkind tepakken gekregen. de magie was al uit haar lichaam gezogen toen we haar vonden"

Agatta Nelit Nekita Alissa keek ons droevig aan. Anna was het hoofd van onze groep. iedere groep kreeg een bepaalde stad aangewezen om te beschermen.
"zijn er verder nog berichten?" vroeg Marco.
"nee verder was alles goed" zei Anna.
in mijn hoofd zag ik al alles lantarenpalen vol hangen met vermist-posters. de ouders zouden vast denken dat ze ontvoerd was. zo ging het altijd. een kind verdween, overal werden poster opgehangen, ze vinden uiteindelijk het lijk maar nooit de dader.

ik zuchtte...