Het kleine meisje snikte. Dikke rookwolken benamen haar het zicht. ze jammerde. Haar adem werd oppervlakkig door de vergiftigde dampen. Vlammen likten van haar voeten naar boven. Ze werd langzaamaan verteerd door haar beste vriend het vuur. De veertjes in haar haren ontbrandden. De hemel werd donkerder. Het volk joelde. De vlammen werden delen van het meisje haar lichaam en vleugels van hitte droegen haar langzaam naar de hemel. De mensen keken verbaasd en paniekerig naar de lucht waar ze een feniks zagen vliegen die met een wakend oog langzaam omhoog cirkelde. De pastoor keek met grote ogen mee met het plebs en rende naar de brandende houtstapel. In het vuur zag hij zichzelf alle dingen doen die hij ooit fout had gedaan in de naam van God. Krankzinnig stormde hij weg .
You've got to get close to the flame to see what you are made of.

Een onweer barstte uit en doofde de brandstapel. Na de storm kwamen de dorpelingen uit hun hutten en keken diep bedroefd naar het kerkplein. Uit de assen van de zuivering groeiden vurige rozen die nooit zouden doven.

Here she comes, rose again from the flames. My little Phoenix.

Reageer (2)

  • ShoeLaLa

    woow dz keimooi gwn !!

    1 decennium geleden
  • Deathberry

    ooooh...zo mooi!

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen