9.

De volgende dag was ik al vroeg uit de veren. Najim en ik zouden vandaag al aan het werk gaan. Hij zou eerst mijn uiterlijk een beetje aanpassen, en daarna zouden we elkaar vertellen wat we moesten doen om in een goed blaadje te komen bij Noémi en Patty. Ik deed niet de moeite om me te douchen, Najim had iets gezegd over haarkleuring dus was het niet bepaald de moeite. Ik bekeek mezelf nog één laatste keer in de spiegel. Mijn strak achterovergekamde haren waren net zo lichtblond als altijd, bijna wit zelfs. Meisjes vielen altijd als een blok voor mijn uiterlijk, en ik was wel zo eerlijk om voor mezelf te bekennen dat ik best bang was om mijn uiterlijk te veranderen. Wat als ze het niet leuk zou vinden? ‘Ben je bijna klaar?’ Ik schrok op toen Najims stem de kamer vulde. Hij schoot in de lach. ‘Slecht geweten, Draco?’ vroeg hij treiterig. ‘Laten we nou maar gewoon beginnen ja.’ Bromde ik geïrriteerd. Hij knikte, maar de grijns op zijn gezicht werd breder. ‘Oké, Noémi houd niet bepaald van het stijve type, en zo zie je er nu wel uit. Je haar zo strak achteruit gekamd, één kleur. Dus ik ga er iets donkerdere méches in leggen en het wat warriger maken.’ Ik knikte enkel. ‘Goed, zit.’ Beval hij. Gehoorzaam nam ik plaats op een stoel. Meteen begon hij aan mijn haar te frunniken, en ik kreeg het nu toch wel benauwd. ‘Weet je eigenlijk wel wat je doet?’ vroeg ik onzeker. Najim lachte. ‘Als je zo lang met mijn zus samenleeft, weet je behoorlijk wat van zo’n dingen.’ “het komt goed, het komt goed” bleef ik in mezelf herhalen, maar ik geloofde mijn eigen woorden niet. ‘Dus, vertel eens over Noémi.’ Vroeg ik dan maar. ‘Nou, ze heeft uitzonderlijk veel interesses, en ze heeft een uitgebreide mening over bijna alles.’ Zei hij. ‘Uitzonderlijk veel interesses?’ polste ik. ‘Ja, ze houd echt van een heleboel dingen. Ten eerste moet je weten dat Noémi helemaal geen hekel heeft aan dreuzels, modderbloedjes of halfbloedjes. Door ons vele reizen zijn we veel in contact gekomen met de dreuzelwereld. Ze houd van hun muziek, van hun auto’s en motors, ze houd van hun boeken en van hun technologische spulletjes. Ze vind het allemaal fantastisch en heeft er een heleboel dingen van. Als je haar interesse wilt wekken, kan je beter laten blijken dat je zelf ook best geïnteresseerd bent in zulke dingen. Ze heeft een hekel aan mensen die doen alsof ze beter zijn omdat ze toevallig zuiver bloed hebben, dus je zal je behoorlijk moeten aanpassen. Verder valt ze ook op slimme jongens, dus ik hoop voor jou dat je punten goed zijn. Arrogantie mag best, maar je moet ook een echte gentleman zijn en anderen om je heen respecteren. Er is nog héél veel werk aan de winkel.’ Ik knikte en overdacht alles wat hij had verteld. Auto’s, muziek, dansen, boeken, technologische dingen, respect, arrogantie, gentleman… God, dit zou écht moeilijk worden. ‘En nu is het jou beurt, vertel over Patty.’ Ik zuchtte. Eigenlijk voelde dit niet goed, het voelde alsof ik Patty verraadde. ‘Nou, als je exact word zoals mij dan maak je behoorlijk wat kans op haar. Ze is een tijd verliefd op me geweest, maar achteraf is dat omgeslagen naar vriendschap. Doe gewoon arrogant, luister naar wat ze te zeggen heeft en geef haar complimentjes. Patty is heel onzeker, al verstopt ze dat altijd heel erg goed, daarom is het beter dat je haar aanmoedigt en zo’n dingen. Ze houd ook van katten, maar vorig jaar is haar kat gestorven. Ze is van plan een nieuwe te kopen, maar ze is er nog niet aan toe gekomen. Ze vind het vast super als ze er een cadeau krijg van jou.’ Hij knikte bedachtzaam terwijl hij zijn haar in e gel deed. Ik was zo opgegaan in ons gesprek dat ik niet gemerkt had dat hij niet langer met mijn haar bezig was. ‘Ben je klaar?’ vroeg ik. Hij schudde zijn hoofd. ‘Dat product moet er nog vijf minuten inzitten en daarna mag het afgespoeld worden.’ Ik knikte en verzette me een beetje.

Toen ik uiteindelijk een half uur later in de spiegel keek kon ik mijn ogen niet geloven. Ik was altijd al behoorlijk knap geweest, maar ik had nooit verwacht dat het nog beter kon. Mijn haren waren donkerder en het zat warrig om mijn hoofd alsof ik net uit bed was gestapt, het was een beetje anders geknipt en ik vond het persoonlijk een hele verbetering. ‘Zijn jullie bijna klaar? Er zijn nog mensen die willen douchen hoor!’ Het luide gebonk haalde me uit mijn gedachten en ik keek haastig op de klok. Acht uur, we hadden nog een half uur voor de lessen zouden beginnen. ‘Nou, zullen we dan maar?’ Ik grijnsde, trok mijn hemd over mijn hoofd en liep de badkamer uit. De verbaasde blikken van de wachtende jongens maakten mijn grijns alleen maar breder. ‘Wat heb jij in hemelsnaam uitgespookt?’ Blaise keek me met open mond aan. Ik haalde nonchalant mijn schouders op. ‘Nieuwe look.’ Hij schudde even zijn hoofd. ‘Nou, het ziet er best goed uit.’ Zei hij. ‘Weet ik toch.’ Ik gritste snel mijn spullen van de grond en propte die in mijn tas. ‘Ik zie jullie zo wel.’ Zie ik nog snel voordat ik de kamer uitrende, opweg naar de grote zaal. Ik hoopte dat ik Noémi nog kon spreken voor de les, zodat ik haar kon vragen wat ze van mijn haar vond. Ik had geluk, ik kwam haar tegen in de hal. Ze droeg een rood topje met skinny jeans onder en haar haren waren nonchalant opgestoken. ‘Hé, Noémi.’ Ik ging quasi toevallig naast haar lopen en streek door mijn nieuwe haren, zodat ze nog meer door de war kwamen te zitten. Haar ogen gleden over me heen en een glimlach verscheen op haar gezicht. ‘Ziet er goed uit, wat je met je haar hebt gedaan.’ Ik grijnsde opgetogen. ‘Vind je?’ vroeg ik. Ze knikte. ‘Veel beter dan wat je hiervoor had. Het is echt heel erg mooi.’ Knikte ze.

Patty Park.
Nerveus frutselde ik aan de plooien van mijn rok. Zou hij me er suf vinden uit zien? Ik had vanmorgen wel honderd verschillende kleren aangetrokken, maar toen ik uiteindelijk naar de grote zaal vertrok voor het ontbijt wist ik dat ik er nog steeds even slecht uit zag. Hij vond me vast lelijk. Waarom kon ik niet net zo mooi zijn als andere meisjes? Waarom had ik geen mooie, lange benen of verleidelijke lange wimpers? Waarom had ik geen mooie ogen en glanzend haar? Nee, ik was zoals altijd weer het lelijke eendje. Toch had ik het gevoel alsof Najim het niets kon schelen hoe ik eruit zag. Gisteren had hij eindeloos in mijn ogen gestaard en me gehypnotiseerd met zijn prachtige, zachte stem. Hij had me gecharmeerd met zijn complimentjes en hij had ook écht naar me geluisterd toen ik hem vertelde over mijn vrienden en familie. Hij had af en toe een vraag gesteld, zoals toen ik over Blaise en Draco vertelde. En uiteindelijk had hij me een zachte zoen op mijn voorhoofd gegeven voordat hij me achtergelaten had bij de leerlingenkamer, terwijl hij naar Noémi ging. En daarnet bij verweer tegen de kunsten was hij meteen naar me toe gekomen toen we per twee moesten werken. Dat betekende toch iets, of niet? Ik zuchtte. Het betekende vast alleen dat hij me alleen als een vriendin zag, en niet als meer. Onbewust gleden de tranen over mijn wangen. Natuurlijk, hoe had ik ooit kunnen denken dat hij ook écht iets in me zag? Hij vond me gewoon aardig, en ik ging met mijn stomme hoofd weer lopen dromen. Waarom gaf ik mezelf toch hoop? ‘Patty? Gaat het wel met je?’ De zachte stem van Noémi klonk onzeker. Snel veegde ik mijn tranen weg. ‘Ja hoor.’ Waarom moest mijn stem net nu overslaan? Noémi sloeg bezorgd haar armen om me heen. ‘Wil je me vertellen wat er scheelt?’ vroeg ze. IK schudde mijn hoofd, ik kon haar toch niet vertellen dat ik verliefd was op haar broer? God, wat moest ze wel niet van me denken dan. ‘Het lucht vast op als je erover praat. En een meisje begint niet zomaar voor niets te huilen in de gang.’ Probeerde ze. Ik zuchtte. Misschien kon ik wél met haar praten, maar gewoon niet alles vertellen. ‘Ik ben lelijk.’ Snufte ik. Noémi schudde haar hoofd. ‘Natuurlijk niet liefde, waarom denk je dat?’ vroeg ze. ‘Ik ben altijd al lelijk geweest, dat weet ik best. En nu is er een jongen, en ik vind hem écht heel erg leuk. Maar nu wilt hij me vast niet omdat ik zo lelijk ben.’ Ik kon de tranen niet langer in houden en begon hopeloos te huilen. Noémi wiegde me zachtjes heen en weer en maakte sussende geluidjes. ‘Zo moet je helemaal niet denken, als hij je niet leuk vind om wie je bent is hij je echt niet waard hoor.’ Waarom zeiden mensen altijd diezelfde onzin? “Hij is je niet waard, het komt wel goed.” God, is er eigenlijk iemand die in die onzin geloofd? ‘Als je wilt wil ik je wel helpen hoor, en nieuwe look zou je goed doen.’ Stelde ze aarzelend voor. Ik keek hoopvol op. ‘Zou je dat willen doen?’ vroeg ik. Ze knikte en een glimlach sierde haar lippen. ‘Tuurlijk, waarom kom je vanavond niet bij me langs? Dan zorg ik ervoor dat geen enkele jongen jou nog kan weerstaan.’ Ze knipoogde en stond op. ‘Ik zie je straks wel.’ Zei ze nog voordat ze snel wegliep, een beetje gehaast blijkbaar. Toen bedacht ik dat we eigenlijk nog les hadden, maar ik had geen zin om nog te gaan. In plaats daarvan liep ik naar het meer en dacht aan gisterenavond, hoe hij me had aangekeken, aan zijn lach en zijn zachte stem. God, wat had deze jongen toch met me gedaan?