Mijn Baby & Ik × Nr7

Mijn eerste zorg was, weten of ik wel echt, echt zwanger was. Dus maakte ik die dag nog een afspraak bij de docter, waar ik om half acht diezelfde avond zou kunnen zijn, en nestelde me toen met tranende ogen met een grote bak chocolade ijs op de bank, waar k mijn zusje wijsmaakte dat ik huilde omdat Taryn gemeen was geweest ( wat ze niet geloofde, maar ze was te geinterresseerd in Pimp My Ride dat ze het maar liet zitten.)
de minuten gleden langzaam voorbij, net als de tranen over mijn wangen, tot, om half acht,ik de achterdeur hoorde slaan en iemand de bijkeuken in kwam. Ik schrok en haalde mijn hand door mijn haar om mijn huilen te verbergen...Als het mijn moeder was....
Gelukkig was het Taryn, eerst keek ik hem opgelucht aan en glimlachte, maar toen hij me zo geschokt aankeek herrinnerde ik me weer dat ik eruit zag alsof ik 48 uur lang stoned was geweest en mijn glimlach was al sneeuw voor de zon verdwenen. Hij vroeg me wat er was, maar toen ik gebarend naar Femke niks wilde zeggen, trok hij een streng gezicht en sleurde me naar boven, waar hij me gebood me te vertellen wat er aan de hand was. Mijn tranen werden meer en meer en ik kon geen woord uitbrengen. In plaats daarvan gooide ik luid snikkend de test naast hem op mijn bed.
Hij keek eerst naar mij, en toen naar de test. Ik kon niet zien hoe hij keek, want ik was verblind door tranen, maar ik hoorde hem eerst zachtjes vloeken wat toen door sterke emoties werd gesmoord. Hij legde zijn ellebogen op zijn knien en zuchte diep om zijn snikken te verbergen. Ik stond intussen voor het raam en keek naar de straat. Inmiddels was het tien voor acht. "Breng je me naar de docter, alsjeblieft?" vroeg ik zo neutraal mogelijk. Trayn stond kuchend op en veegde zijn gezicht af aan zijn sjaal, die hij altijd om had, zomer en winter. "ja sgoed..Kan Fem hier blijven?" Ik knikte en pakte mijn spullen bij elkaar.

In de auto spraken we nauwlijks met elkaar, en ik kon de stilte niet verdragen. "Taryn?" ik keek hem schuin aan. Hij keek me vragend aan mijn zijn mooie bruine ogen die nu rooddoorlopen waren. "Ga je bij me weg als ik een kind krijg?" Ik durfde het haast niet te vragen, bang voor het antwoord. Taryn, die midden in een binnenstad weggetje reed, trapte de rem helemaal in en ik werd naar voren gegooid. De gordel sneed in mijn nek en schouder. Taryn haalde zijn gordel los en pakte mijn hoofd met twee handen beet.
"Luister goed naar me oké?" ik knikte en staarde bang naar zijn serieuse gezicht.
"Wat er ook gebeurd, en wat we ook te horen krijgen bij de docter, ik hou van je, en ik kan echt niet zonder je. Ik zal je nooit in de steek laten, zeker niet als je mijn hulp en bescherming zo hard nodig hebt. Echt Jessica, je betekend zo veel voor me..." bij die woorden kwamen de tranen weer in zijn ogen en hij knipperde een paar keer om ze weg te vegen. er gleed er een over zijn wang en ik gaf er een zachte kus op. Ik moest nu ook huilen over zoveel liefs dat hij tegen me zij. "Ik hou van je..." fluisterde ik. Taryn glimlachte en aaide door mijn haar. Een auto achter ons toeterde ongeduldig. "DOE DAT ERGENS ANDERS!" schreeuwde de vent achter het stuur. Taryn trakeerde de man op een feestelijke middelvinger voordat hij de motor weer startte en naar de kliniek reed.