Chapter #12.

# Taylor

’Gaat het?’ vraag ik bezorgd.
De verpleegster neemt voorzichtig het ijspak van Riley’s pols en begint voorzichtig Riley’s hand te draaien. Meteen betrekt haar gezicht.
’Niet echt,’ zegt ze tussen haar tanden door.
’Aah die Megan! Ik krijg haar wel,’ zeg ik pissed.
’Hé laat het. Het heeft geen zin, als jij haar terugpakt, wordt het alleen maar erger,’ zegt Riley die haar hoofd van haar pols afwendt.
’Doet dit pijn?’ vraagt de zuster aan Riley. Ze knikt zachtjes en ik zie de tranen in haar ogen staan. ’Het ziet er niet goed uit meisje,’ zegt de zuster dan hoofdschuddend.
’Ik kan toch nog dansen?’ vraagt Riley meteen in paniek.
’Zolang je je pols niet beweegt is er geen probleem,’ legt de zuster vriendelijk uit.
’Maar je zal toch een tijdje een verband er rond moeten dragen en regelmatig gel smeren.’
Riley knikt, duidelijk opgelucht.

’Wat je ook zegt, we nemen die bitch terug,’ mompel ik net verstaanbaar.
Riley trekt de deur achter haar dicht en gaat in de zetel zitten. ’Taylor,’ ze kijkt me hoofdschuddend aan.
’Wat?’ vraag ik. Ik neem een flesje water uit de koelkast en draai gefrustreerd aan het dopje.
’Laat het gewoon. Ik kan nog dansen het maakt niet veel uit.’
’Natuurlijk maakt het uit! Ze moet niet denken dat ze dit zo maar kan doen!’ Ik neem een slok water en staar gespannen voor me uit.
’Breng jezelf niet in de problemen, vroeg of laat krijgt ze haar verdiende loon wel,’ zegt Riley nog en ze loopt naar haar slaapkamer.
Ik slaak een diepe zucht en kijk naar het rooster van vandaag. Aangezien ik nu toch niets te doen heb, besluit ik om even te gaan zwemmen. Het is niet alleen verfrissend, maar ook nog eens een goede workout.
In mijn kamer trek ik snel een rode bikini aan, ik trek een simpel zomerjurkje erover en steek mijn voeten in een paar slippers. Na nog een handdoek en een paar andere spulletjes bij elkaar te hebben gezocht vertrek ik naar buiten. Ik wil Riley wel meevragen, maar ik denk niet dat zij nu in de juiste stemming is.
Aan het zwembad schop ik mijn slippers uit en laat ik mijn tas op de grond vallen. Ik voel even aan het water dat naar mijn mening net de juiste temperatuur heeft. De ligbedden zijn amper bezet, alleen hier aan daar ligt er iemand een beetje te zonnen. Lekker veel plaats voor mij, denk ik en ik trek mijn zomerjurkje uit.
’Ben je alleen?’ hoor ik een stem achter me vragen.
Een glimlach vormt zich om mijn lippen wanneer ik de stem herken.
’Zie je nog iemand anders dan?’ vraag ik met mijn ogen op het water.
’Mhhh.’
Ik draai me lachend om en kijk recht in Kevin’s ogen. Daarna draai ik me terug om en duik sierlijk in het water. Langzaam zwem ik terug naar boven. Ik kijk naar de plek waar Kevin net stond en tot mijn grote teleurstelling zie ik dat hij verdwenen is. Well that’s just my luck.
’Zoek je iemand?’ Ik voel hoe hij net achter mij staat en zijn adem strijkt langs mijn wang.
’Moet dat dan?’
‘You tell me.’ De ondertoon in zijn stem verraad dat hij grijnst en zodra ik mij omdraai worden mijn vermoedens bevestigd.
’Hoe verloopt het dansen?’ vraag ik terwijl ik naar de kant zwem.
’Het gaat,’ antwoordt hij.
’Niet zo best dus?’ Ik hijs me op de rand van het zwembad en kijk hem schuin aan.
’Ik ben niet zo’n danstalent,’ zegt hij schouderophalend en hij glimlacht met een charme dat me zo achterover slaat.
’Zo erg kan je niet zijn,’ zeg ik glimlachend.
’Geloof me je wilt het niet zien,’ antwoordt hij meteen.
’Deze avond 8 uur, danszaal 2. Don’t be late,’ zeg ik met een knipoog. Ik sta behendig op, trek mijn zomerkleedje aan en lift mijn tas van de grond. ’Misschien zit er wel iets in je dat ik naar boven kan brengen,’ zeg ik met een grijns.