10. “ Hallo.” Zei ik vrolijk.

Irina bevond zich weer in het midden van de turnvloer en ik en Friedolien stonden naast haar. Na haar laatste speech staken ik en Friedolien nog even onze handen in de lucht als wijze van afscheid te nemen van het publiek. Ik glimlachte naar Bill en Tom en deed teken dat ze ons hierna maar moesten volgen naar de kleedkamers. Ik zag Tom knikken en Bill begreep het blijkbaar niet zo goed waardoor Tom Bill het hele gedoe uitlegde. Ik giechelde en kreeg een kwade blik toegeworpen van Irina. Ik hield meteen op en zo liepen ik,Friedolien en Irina, naar de coulissen.

Irina bedankte ons voor onze prestaties en onze medewerking. Natuurlijk kreeg ik nog even naar mijn hoofd geslingerd dat ik nog veel aan mijn knots routine zou mogen werken de volgende lessen, omdat ze alleen maar perfecte dansen wilt hebben enzovoort en zo verder. Ik knikte en beloofd haar dat ik er aan zou werken. Ze keek me strak aan en liep weg. “ Daar ben je ook waar van af.” Zei Friedolien. “ Van wat?” vroeg ik, ik wist niet waar ze het over had. “ Die preek, over je knotsen, onterecht vind ik want je doet al heel de tijd je best.” Sprak ze me moed in. Ik glimlachte naar haar. We stonden voor onze kleedkamer, ik had Friedolien uitgelegd dat ik teken had gedaan dat ze naar hier moesten komen. het eerste wat ze zei was : “ Ik ga even in de spiegel kijken om te zien of mijn haar nog goed zit!” ik zei haar dat haar, haar prachtig zat en gelukkig geloofde ze me. Ik zag iemand afkomen uit de zaal. “ Ze zijn daar.” Zei ik tegen Friedolien en het kriebelde in mijn buik. Ik weet zeker dat het in die van Friedolien ook kriebelde want ik zag haar zenuwachtig aan het ‘rokje’ van haar turnpak friemelen. Ik zag een grijns op Tom zijn gezicht verschijnen toen hij naar Friedolien keek. ik wou niet weten aan wat hij dacht op dat moment. Bill glimlachte naar me en hij kwam snel aangewandeld. “ Hallo.” Zei ik vrolijk, Friedolien volgde mijn voorbeeld en de jongens zeiden hallo terug. “ Je hebt het echt fantastisch gedaan!” zei Bill tegen me. “ Jij ook hoor Friedolien.” Zei hij er vlug na. er meteen na. Ik en Friedolien schoten samen in de lach toen hij dat zei. De jongens keken ons raar aan. Ik en Friedolien zeiden hun dat dit normaal was, dat we soms zo deden. Ze lachten en plots voelde ik dat ik bekeken werd. Ik keek Bill aan, ik zag zijn ogen over mijn lichaam glijden. Een turnpak detailleert dan ook je lichaam. Plots hadden we even oogcontact en Bill draaide zijn hoofd vliegensvlug weer weg. Ik vond het niet erg dat Bill naar me keek, maar hij schaamde zich blijkbaar nog een beetje.