07. You talk like you're famous.

Ik drukte een kussen in mijn gezicht. Zou hij nu nooit ophouden? Ik ging rechtop in mijn bed zitten en keek door het raam. Jack springde hyper heen en weer met een elecktrische gitaar in zijn handen. Ik liep naar mijn raam en opende het. Zo hard als ik kon riep ik Jack's naam. Geen antwoord. Ookal stond zijn raam wagenwijd open, hij kon me vast niet boven het luide gitaarspel horen. Ik zuchtte en keek naar de klok, tien uur. Zouden mijn ouders me nog buiten laten? Vast niet, aangezien het een gewone school avond was. In mijn ooghoek zag ik hoe een oudere vrouw Jack's kamer binnen kwam. Vast zijn moeder, dacht ik. Na heel wat gepraat zette Jack zijn gitaar weg.
Ik betrapte mezelf er op dat ik heel de tijd in zijn kamer aan het staren was geweest, ook hij zag het. Jack zwaaide hyper naar me. Waar haalde die jongen de energie toch vandaan? Ik lachte zwakjes en trok dan mijn gordijnen strak dicht.
Ik gooide mezelf weer op bed. Eigenlijk kon ik niet wachten om in slaap te vallen. Morgen middag zou Scott me van school komen oppikken. Ik sloot mijn ogen in de hoop om snel de slaap te kunnen vatten.
Het irritant geluid van mijn wekker klonk voor één keer als een ware symphonie in mijn oren. Blij gooide ik het deken van mijn lichaam en huppelde opgetogen naar mijn dressing. Ik nam een gewone skinny en een druk bedrukt shirtje er uit en liep richting de badkamer. De warme stralen liepen talrijk over mijn rug terwijl ik goed geluimd een liedje zong.
Nadat ik mijn kleren aanhad, droogde ik snel mijn haar en deed vlug wat mascara op. Ik nam mijn tas van mijn bureau stoel en liep naar beneden. Mijn tas liet ik al bij de voordeur achter en ging naar de keuken, daar zaten mijn ouders al aan de ontbijttafel.
Ik gaf ze allebei en zoen en zei opgewekt 'Goedemorgen.' Ik nam een appel uit de fruitmant en ging op het aanrecht zitten. Mijn vader keek op van zijn krant.
'Zo goed gezint?' Ik slikte een stukje van mijn appel door.
'Uhu, Scott komt vandaag.' Ik lachte mijn tanden bloot.
'O, dat is waar ook. Eten jullie vanavond thuis of niet?' Ik haalde mijn schouders op.
'Ik laat wel optijd iets weten.'
Toen mijn appel zo goed als op was sprong ik van het aanrecht en gooide de rest van de appel in de vuilbak.
'Tot straks.' riep ik toen ik de voordeur opende.
Uit gewoonte liep ik naar Jack's huis. Hij had aangeboden om zo lang als mijn auto nog in de garage was, me een lift heen en weer van school te geven. Als een soort van vredes cadeau voor het feit dat hij me brut omver liep de eerste dag.
Het ging nog wel even duren voor mijn auto gemaakt zou zijn. De monteur zei dat ik geluk had gehad.
Tijdens een controle van de motor zagen ze dat een buisje aan het knappen was. Als die band niet had gesprongen, dat had er iets ergers kunnen gebeuren. Het viel nog te maken. Alleen reserve onderdelen voor mijn mustang waren schaars.
Ik ging alvast in de passagiersstoel zitten in de auto van Jack, niet veel later vervoegde hij me.
'Goedemorgen.' zei hij weer even opgetogen als altijd. Ik grijnsde even naar hem.
'Morgen.' zei ik even blij.
Jack knipperde ongelovig met zijn ogen. 'Wat? Geen sarcastische of geirriteerde opmerkingen vandaag?'
Ik schudde mijn hoofd. 'Nope' Ik legde de nadruk op de p dus het kwam er als een soort plof geluidje uit.
In tegenstelling tot de eerste keer dat ik met Jack mee reed werd er nu over van alles en nog wat gepraat.
Jack parkeerde zijn auto en samen met hem liep ik de school in.
'Oja, jack. Je hoeft straks niet op me te wachten. Een vriend uit Los Angeles komt me ophalen.' Jack keek verward.
'Hij blijft hier voor het weekend' legde ik verder uit. Nu knikte hij begrijpend.
Jack en ik liepen naar Jasey en de rest. Tay was blijkbaar de vriendin van Alex. Dus hij en Jack kwamen automatisch bij ons zitten. Ik zette me naast Jasey en Jack kwam naast me zitten. Ik sloot mijn ogen en genoot van de opkomende zon op mijn huid.
'Jeanie, wacht jij straks op mij om naar wiskunde te gaan?' Ik herkende de stem van Jordan.
Nog steeds met gesloten ogen schudde ik mijn hoofd. 'Ik ben na het vierde uur weg. Scott komt me ophalen.'
'Is dat je vriendje?' Hoorde ik Jasey geintreseerd vragen.
Ik lachte eens. 'Nee, mijn beste vriend.'
Het leek wel op Jack naast me opgelucht adem haalde.
Toen het belsignaal aangaf dat het middag pauze was spurte ik naar het secretariaat om me ziek te melden. Ik probeerde zwakjes te kijken en mijn stem wat te laten trillen. De mevrouw achter de balie gaf snel in en gaf me nog de goede raad mee om vroeg onder de wol te kruipen. Ik knikte snel en verliet het kleine gebouwtje.
Ik speurde de straat af maar zag geen bekende auto staan. Ik keek naar de parking waardoor mijn rug nu naar de straatkant stond.
'Kleine meisjes mogen niet alleen rond lopen.' werd er plots in mijn oor gefluisterd. Ik kreeg spontaan een glimlach bij het horen van die stem.
Ik draaide me om en gaf Scott een knuffel.
'Ik heb je gemist.'

-O en geef je mening eens over mijn nieuwe foto voor dit verhaal.