Hoofdstuk 1

'Hey Kerli,'grijnsde Dean.
Ik voelde zachte kriebels in mijn buik, maar het was maar zacht, vergeleken met wat Justin bij me kon teweeg brengen.
'Dit is Justin,' Dean en Justin keken elkaar even aan, 'en dit is Emily.' Emily grijnsde naar Dean. 'Hoi.'
'Dit is Isa,'stelde Dean een meisje voor, dat achter hem uit kwam.
'Hallo,'glimlachte ze verlegen.
Ze gaf me een hand met perfect gemanicuurde nagels.
'Hallo,'lachte ik. 'Ben je zijn zus?'
Dean en Isa lachten, alsof ik net een grap had verteld. 'Nee, Isa is mijn lief.'
Dean ging ons voor het grote huis binnen, en sloeg een arm om Isa's middel.
Deze kuste Dean op zijn wang, en twee seconden was ik jaloers, tot Justin zijn arm ook om mijn middel sloeg, en me dicht naar zich toe trok.
Ik had lekker Justin, en die was helemaal perfect voor mij.
'Wat willen jullie doen?'vroeg Isa luchtig. 'Dit is mijn huis.'
'O,'bracht ik uit. Ik dacht dat we in Dean's huis waren, maar ja...
'Mooi huis,'glimlachte Emily.
Ik knikte. 'Ja, mooi huis.' Ik keek iedereen even aan, en mijn blik bleef op Dean hangen.
Deze zag het, en knipoogde. 'En wat wil je doen?'
Ik haalde mijn schouders op. 'We kunnen naar de cinema gaan?'
Isa zuchtte. 'Dat is zó onpersoonlijk!'jammerde ze.
Dean rolde, achter Isa's rug, met zijn ogen naar me, en ik grinnikte.
'Wat wil mijn kleine miss dan doen?'vroeg hij lief aan Isa.
Ze keek hem boos aan. 'Ik wil iets leuks doen.'
Dean trok een wenkbrauw naar me op, en keek me aan met een let-nou-alsjeblieft-even-op-blik.
'Isaatje?'
'Ja?'
'Weet je, in de cinema kunnen we ook persoonlijke dingen doen.'
Er verscheen een glimlach op Isa's gezicht. 'Zoals?'
Dean legde zijn armen om Isa's middel, en zij draaide zich naar hem om, zodat hij zijn lippen op de hare kon drukken.
'Zoiets,'fluisterde hij, net luid genoeg, zodat iedereen het kon horen.
Isa giechelde. 'Oké, cinema is goed.'
Ik zuchtte. O, wat ging dat fijn worden.

Hallo, hallo,
boodschap van algemeen nut-
Ik heb een nieuwe story, hij noemt Never again? [JustinBieber] en willen jullie hem pleasee lezen?

Ik keek hem ongelovig aan. 'Bedoel je dat je weg gaat?'
Justin zuchtte. 'Ik moet verhuizen, Cato, je moet dat begrijpen.'
Ik schudde mijn hoofd. 'Je gooit onze vriendschap zo maar weg!'
'Nee! Ik zal je schrijven, en bellen, en-'
'Dat wil ik niét, Bieber.'
Justin en ik keken elkaar geschrokken aan, doordat ik hem met zijn achternaam had genoemd.
'Eindigt het dan hier?'vroeg hij, plots met tranen in zijn ogen.
Ik deed mijn ogen toe, zodat ik de tranen niet moest zien. 'Hopelijk wel, want ik wil je nooit meer zien.'
Ik gaf hem een duw tegen zijn borstkas, en liep langs hem heen, zijn huis uit.
Met tranen in mijn ogen dacht ik terug aan die dag, de dag dat Justin was verhuisd, en mijn leven saai werd. Mijn beste vriend, de jongen waarmee ik altijd allerlei dingen uithaalde verhuisde naar Atlanta, en ik bleef alleen over in Stratford.
'Cato?'
'Uhu?'
Missy keek me een beetje bang aan. 'Ik ben bang dat Justin terug komt naar Stratford.'
Ik zuchtte. Ik wist dat dit zou gebeuren, dat het enkel een kwestie van tijd zou zijn. En nu kwam hij terug. Maar wilde ik hem wel terug zien?