8. De bal routine.

Normaal gesproken ben ik nooit zenuwachtig voor een optreden of wedstrijd, maar deze keer. Bill zat in de zaal. Toen ik terug daar aan dacht draaide mijn maag. “Rustig blijven Maaike.” Zei ik tegen mezelf. Friedolien kon me niet kalmeren, want zei moest in de kleedkamer wachten. Ik blies even in alle twee mijn handen om ze te laten afkoelen, anders kon ik mijn bal niet goed hanteren. Ondertussen zat het publiek terug op zijn plaats en stond Irina terug in het midden van de turnvloer. “ Geacht publiek, ik hoop dat u na deze korte pauze, nog steeds zin hebt, om onze 2 top gymnasten aan het werk te zien. Voor u staat hier klaar Maaike met haar bal routine van vorig jaar, we zijn druk aan het werken aan een nieuwe routine. Ik hoop dat u er van geniet, hier is ze dan, Maaike!” ze riep mijn naam door de microfoon en zenuwachtig stapte ik op de turnvloer. Iedereen applaudisseerde, het gaf me een goed gevoel. ik zou het wel kunnen, ik kon het vorig jaar ook zo goed. Met deze routine had ik goud behaald op de European Championship. Voor ik me in mijn positie ging gaan leggen, keek ik nog eens naar Bill. Hij stak zijn duim in de lucht en lachte naar me. Ik zag dat Tom iets zei tegen hem waardoor hij Tom een tik tegen zijn schouder gaf. Ik moest mijn eigen lach inhouden en ging me in positie gaan liggen. De muziek startte en ik gaf mij helemaal in mijn bal routine.

Ik had het publiek goed mee in mijn routine, het was stil toen ik bezig was. Ik probeerde zoveel mogelijk expressie erin te steken. Ik voelde me een zwaan die sierlijk over de grond zweefde. Ik kon me helemaal geven en het beste van al, ik had geen 1 fout gemaakt. het kon niet op! Ik lag in mijn eindpositie en het publiek applaudisseerde. Ik stond op en groette af. Ik zag Bill klappen, zoals ik zou doen voor hun na een concert. Het voelde zo goed. Ik genoot er echt van. Trots en met een brede glimlach op mijn gezicht liep ik af om mijn ander turnpak aan te doen en mijn knotsen te nemen. Ik passeerde Friedolien die klaar stond met haar hoepel. “ Je kan het! Bij mij is het super gegaan!” zei ik om haar aan te moedigen. Ze glimlachte waterachtig naar me en ik knipoogde naar haar. “ Het gaat je lukken meid!” zei ik en op dat moment riep Irina Friedolien haar naam af. Nu had ik 1 minuut en 30 seconden om me om te kleden. Friedolien zuchtte nog eens diep en liep op om haar hoepel routine te doen.