Brief

Ik werd vroeger wakker dan normaal op een zaterdag. Het was pas 8uur. Alle andere lagen nog te slapen, zelfs Hermelien. Ik wist dat ik toch niet meer kon slapen dus stond ik maar op. Ik pakte een jeans en een t-shirt met "Pas op, ik heb een eigen mening!" Ik liep naar de badkamer en sprong onder de douche. Nu merkte ik pas dat ik een raar gevoel had in mijn onderbuik. Een slecht voorgevoel. (Ongesteld is ze nog nie mensies) Toen ik me had aangekleed liep ik weer naar de slaapzaal, wekte Hermelien en we liepen samen, nadat ze zich had omgekleed, naar de grote zaal. Toen we bijna bij de deuren waren kwamen we de blonde blaaskaak(Malfidus;P) tegen. Hij keek even vuil naar Hermelien en keek toen verlangend naar mij. "Wat kijk je nou?" Snauwde ik hem kwaad toe. Hij keek even kwaad en ik kwam toen dreigend op me af, maar ik was gewoon te koppig om naar achteren te lopen. Toen hij vlak voor me stond fluisterde hij in mijn oor: "Nog een keer zo'n grote bek en dan krijg je met mij te maken. Weet je wel wie je voor je hebt?" Ik keek hem arrogant aan en zei toen: "Ik heb een van de grootste eikels van de Wereld tegenover me en die opmerking slaat nergens op, ik weet dat je me wilt, ook al zit ik in Griffoendor en ben ik het zusje van Harry Potter. Misschien moet jij eens dat blonde koppie van je gebruiken, het duurt maar 2 seconden meer niet, dan zou je weten dat je grote pech hebt en me toch niks aan durft te doen." Hij knipperde even met zijn ogen en trok toen zijn toverstok. Nog steeds was ik te koppig om naar achteren te gaan. Hij mompelde iets wat ik niet kon verstaan en het volgende moment hing ik ondersteboven in de lucht. Het ging zo snel dat ik geen tijd had om mijn shirt vast te houden. Zo te zien genoot hij met volle teugen van mijn bloemetjes bh, tot ik mijn shirt in mijn broek stopte. Hermelien gilde toen ik omhoog zweefde, maar keek nu alleen heel bang. ik wist dat ze best bang was voor die blaaskaak. Met een grote grijs deed hij zijn toverstaf in zijn zak en liep weg. "Hey blondie zou je me niet eerst naar beneden laten?" Riep ik hem na. Ik zuchtte toen hij niet reageerde en keek toen naar Hermelien. "Herms, kan je me naar beneden halen?" Vroeg ik met een engelengezichtje. "Ik ben mijn toverstok vergeten." Piepte ze terug. Ik zuchtte, maar keek vrolijker toen ik Ron en Harry de hoek om zag komen. Ik zwaaide droog naar ze en ze keken me raar aan. "Kan een van jullie me naar beneden halen? Hermelien is haar toverstok vergeten." Vroeg ik ze. Ron trok zijn stok en Harry ging onder me staan, zodat ik mijn nek niet zou breken. Ron mompelde de tegenvloek en ik viel naar beneden, maar niet voordat mijn shirt weer naar beneden viel. Ik landde in de armen van mijn broertje en hij liet me zakken. Ik bedankte ze. en toen zag ik Fred en George een stukje verder tegen de muur aanleunen. "Hey Sam, leuke bh." Riep een van de twee grijnzend. Ik keek hem vernietegend aan en we liepen met z'n alle naar de tafel van Griffoendor. Ik ging zitten met mijn hoofd op mijn armen. Ik voelde een hand op mijn rug en keek naast me. Harry zat naast me en vroeg: "Wie heeft jou zo laten hangen?" Ik keek hem droog aan en zei: "Wie zou je denken? Die blonde kwal natuurlijk." Hij keek even boos naar de tafel van Zwadderich en pakte toen een broodje. Ik pakte net als Hermelien een tosti kaas en begon te eten. Na ongeveer 5 minuten hoorden we een ruisend geluid dat de post aankondigde. Er streek een grote kerkuil met een envelop voor mijn neus neer. Ik maakte de brief los en hij vloog weg. Ik maakte de envelop open, met nog steeds dat nare gevoel in mijn buik. Ik pakte de brief er uit en vouwde hem open. Naarmate ik verder las werden mijn ogen groter en natter. Er stond:
Beste mevr. Smit/Potter. Uw adoptie ouders zijn vanmorgen dood gevonden in hun huis. Waarschijnlijk vermood door dooddoeners.
MVG Cornelis Droebel, Minister van toverkunst." Vaag hoorde ik mijn naam en voelde ik een hand op mijn schouder, maar ik reageerde niet. Ik kreeg mijn ogen niet los van het woord: "Dood". De tranen liepen nu over mijn wangen en de brief werd uit mijn handen getrokken. Ik stond op en liep de zaal uit terwijl Harry, Ron en Hermelien me riepen. Toen ik op de gang was begon ik te rennen. Een paar meter verder stond Malfidus met zijn vriendjes. Hij stak zijn voet uit, maar vlak voor ik daar was sprong ik en maakte zonder moeite een slto. Ik kwam op mijn voeten terrecht terwijl de tranen nog steeds bleven stromen. Ik rende naar buiten over het terrein van Zweinstein, langs het huisje van Hagrid, zo het bos in. Ik bleef maar rennen en na zeker een halfuur stopte ik en zakte tegen een boom op de grond. Ik sloot mijn ogen. Ik denk dat ik in slaap ben gevallen, want toen ik mijn ogen weer opendeed was het donker geworden. Ik tond op en kwam er achter dat ik was verdwaald. Ik liep een stuk rechtdoor en begon rondjes te draaien om te kijken of ik iets herkende. Uit het niets voelde ik een ijskoude hand op mijn schouder en ik begon te gillen. Ik draaide me razend snel, waarna ik uitgleed en viel. Ik klapte met een harde klap op een steen en het laatste wat ik zag, voor het zwart werd waren 2 goude ogen.