My Personal HeartAttack!

De wind die langs ons heen gleed was snijdend en rust gevend. Geen ondergrond en enkel de diepte en het duister. Hij staarde in mijn ogen, voelde hoe ik genoot van het moment. Net voor we in het water vielen, drukte hij een kus op mijn lippen, zette mijn hele lichaam in brand. Het water voelde er door nog kouder aan. Ik sloot mijn ogen, liet het water over me heen ruisen en negeerde de vriezende koude. Ik vergat adem te halen, zocht naar Jasper in het water, schopte me een weg door het water heen. Het was te diep…
“Jasper!” de bellen liepen uit mijn mond, water liep naar binnen. Ik verloor mijn adem, voelde mijn lichaam verzwakken door de koude en op het moment dat ik het wou opgeven, greep een hand me uit het water. Hij trok me de rand op, liet me hoesten en naar adem happen tot ik helemaal rustig was. Hij leek niet echt kwaad, niet echt ongerust, meer gewoon zichzelf. Een perfecte versteende gedaante die me aanstaarde.
Ik rechtte mijn rug, keek hem lachend aan. “Dat was te gek!”
Hij schudde zijn hoofd,”waarom kan je me eens voor even geen hartaanval geven…”
“Dat is niet moeilijk Jazz... Wacht, ik denk dat mijn hart even blijft staan…”
Hij schudde lachend zijn hoofd,”je bent verschrikkelijk.”
Ik kroop naar hem toe, negeerde zijn koude huid en kuste zijn lippen. “Ik hou van je…”
Hij grinnikte en kuste me terug,”Ik ook van jou… kom op…”
He hief me op van de grond, trok me zijn rug op,”dan neem ik je mee naar huis, kan je wat anders aantrekken!”
Hij trok me zijn rug op, liet me even gniffelen en me aan hem vast grijpen en rende dan langs het water heen..

?