Joker, when will I see you again? 2

Na een tijdje komen we voor een enorm huis uit en voel ik de grond weer onder mijn voeten.Verwonderd kijk ik naar het huis terwijl ik mijn spullen over neem van de jongeman.Langzaam volg ik naar binnen terwijl ik mijn ogen uitkijk.'Madame'. Ik kijk op en loop snel achter de lange man aan, wat me nu wel zeker was dat hij de butler was.Ik volg hem naar een kamer, door naar een andere kamer waar een bad stond.Hij laat het bad vol lopen, draait zich om naar mij en neemt mijn spullen uit mijn handen.Met zorg legt hij het weg en keert zich terug naar mij.'De meester zei me u te helpen'. Zegt hij beleefd tegen me en voel hoe hij mijn shirt uit trekt.Snel sla ik mijn armen voor mijn lichaam en spring een stukje van hem weg.Voordat we beide iets zeggen draai ik mijn hoofd naar rechts en zie mijn spiegelbeeld.Langzaam draai ik me naar de spiegel en bekijk mezelf.'Zo..lelijk en vies'. Fluister ik.'Madame?' Ik draai me om naar de butler die vriendelijk glimlacht.'Wat is jou naam?' Vraag ik zachtjes terwijl ik mijn andere kleren uit doe.'Sebastian Michaelis, Madame'. Ik knik en stap in bad.Al snel voel ik zijn handen over mijn rug wrijven en iets kouds, vast zeep.Als ik helemaal schoon en gewassen ben stap ik uit bad en Sebastian droogt me af.Ik krijg schone kleren en bij de jurk helpt Sebastian me.Hij droogt mijn haren, steekt ze op en brengt wat aan op mijn gezicht.Verwonderd kijk ik naar mijn spiegelbeeld.De lelijke ik van daarstraks is er niet meer.Nu staat er een onbekend mooi meisje voor me.'Arigato'. Fluister ik en draai me om naar Sebastian die knikt.Hij neemt me mee de andere kamer in wat dus mijn slaapkamer was zolang ik hier verbleef.Sebastian knielt voor me en doet me schoenen aan met een kleine hak.Wiebelig sta ik op mijn voeten en trek een zuur gezicht.Hoe moest ik hier ooit op kunnen lopen?