♥. I will show you my sunbeams.♥ #20

Kakashi’s pov
Ik kijk naar Sayuri terwijl ze in mijn armen ligt te slapen. Niet echt comfortabel zo in een ziekenhuisbed maar ik zou het voor geen goud met een ander moment willen ruilen. Ik vind het ook totaal niet erg dat mijn team nu weet dat ze mijn dochter is. Want dat is ze. Ik had alleen het gevoel dat ik haar 100% moest beschermen. Geheim houden dat zij mijn dochter was hoorde daarbij maar ik zie nu in dat het stom was. Haar verbieden om mij ooit nog vader te noemen heeft ertoe geleid dat er een kloof tussen ons is ontstaan en nu ik bijna dood was, besef ik pas hoe graag ik die kloof weer wil dichten.
Dan wordt er op de deur geklopt en komt er een verpleegster binnen. ‘U heeft bezoek.’
En dan zie ik drie hoofden achter haar rug vandaan komen. Ik begin te lachen. ‘Hallo jongens!’
De verpleegster verlaat de kamer en mijn team komt aan mijn bed zitten.
‘Hoe is het nu met je?’ vraagt Sakura bezorgd.
Ik glimlach. ‘Ik leef nog. De dokter zegt dat ik nog een week in bed moet blijven. Minstens.’
Naruto’s ogen worden groot. ‘Je bent toch wel bij het examen?!’
Mijn ogen worden groot: het examen!!
Sasuke grijnst. ‘Ben maar niet bang hoor. Je… dochter heeft ons getraind.’
Ik blijf naar Sasuke kijken. Niet door die opmerking, dat had ik al wel half en half verwacht, maar door de manier waarop hij naar Sayuri kijkt. Hij is toch niet… Ze hebben toch geen…? Nee, dat is onmogelijk!
‘Kakashi-Sensei? Alles goed?’ Sakura kijkt me onderzoekend aan.
‘Oh. Ja hoor.’
Maar volgens mij ben ik nog een beetje aan het bijkomen van die klap op mijn hoofd. Ja, dat moet het zijn. Ik haal me allemaal rare dingen in mijn hoofd. Sayuri en Sasuke. Laat me niet lachen zeg.