18. Gala

De bel ging. Ik sprintte naar de deur voordat mijn ouders dat konden doen.
Ik deed open en zag Frank staan. Even dacht ik wat doet die hier? Omdat ik zo met mijn hoofd bij het plan was.
Hij bestudeerde me goed en zei: 'lieverd, wat zie je er prachtig uit.' Ik smolt weer bij die woorden. 'Zullen we gaan? De limo wacht geen uren' opperde Frank. Opeens schoot me het plan weer te binnen. 'nee, we moeten op Justin wachten.' 'Justin? wat dan?' 'Dat is een lang verhaal' toen ik mijn mond opentrok om verder te vertellen ging de bel weer. 'daar zal je hem hebben'
Ik opende de deur en liet Justin binnen. Hij zag er goed uit in een pak. Hij had zich helemaal opgedoft en zag er zenuwachtig uit.
Nu was het de bedoeling dat we Marlies gingen ophalen, maar dat gaan we iets anders doen dan afgesproken.
We gingen naar de plek waar de limosine op ons wacht. Justin praatte met de chauffeur terwijl ik Frank uitlegde wat er aan de hand was.
Het was zover, we stapten in. Frank en ik werden eventjes gedropt op de hoek van Marlies' straat.

Marlies pov:
Wat duurt het lang. Die limo blijft niet eeuwig wachten. Frank en Lena zouden hier allang moeten zijn.
*toet* *toettoet* Huh? wat is dat nou?
Stiekem gluur ik tussen de gordijnen naar buiten. Maar..
Dat is toch de limo? En Justin? Met een bos rozen. Ik snap er niks van, wat doet hij hier?
Ik pak mijn tasje en mijn jas, en loop voorzichtig naar buiten. Benieuwd naar wat er komen gaat.

Justin pov:
Met een big smile en vol zenuwen kijk ik hoe Marlies naar me toe loopt. Wat is ze toch mooi.

Marlies pov:
Ik zie dat Justin zenuwachtig is. Waarvoor zal hij zenuwachtig zijn?
Ik sta nu vlak voor hem en wacht tot hij iets zegt.
'Marlies?' komt er twijfelend uit. 'Ja?' 'uhmm.. Het zou me een genoegen zijn u te mogen begeleiden naar het gala' zegt hij plechtig met een klein buiginkje.
Wat doet hij dat toch lief! Ik merk dat hij bang is voor mijn antwoord dus besluit ik snel maar iets te zeggen 'Natuurlijk mag je mij begeleiden naar gala lieve Justin'

Justin pov:
Ik krijg zo mogelijk een nog grotere grijns op mijn gezicht terwijl de vlindertjes ontploffen in mijn maag.
Snel overhandig ik haar de bos rozen en open ik voorzichtig het doosje waar ik de corsage voor haar had bewaard.
Ik schuif het voorzichtig om haar pols, bang dat ik haar pijn doe ofzo. Ze kijkt er met grote ogen naar en zegt dat hij prachtig is.
Ik begeleid haar de limo in en dan rijden we weg.
Op de hoek stoppen we nog even. Ik vraag me af waarom we stoppen, maar als ik Lena's vrolijke gezicht zie weet ik het weer.
Best gemeen eigenlijk dat ik even mijn beste vriendin was vergeten, maarjah ik verdrink zo in Marlies ogen dat ik soms de rest van de wereld vergeet.
In de limosine hebben we onze 'before party' met leuke muziek, heerlijke champagne en veel lol. We mogen een uurtje rijden, dus rijden we een paar rondjes door de stad en eventjes over de snelweg voordat we aankomen bij het gala.
Het is echt heel komisch om te zien hoe al die mensen in de auto's reageren als we langsrijden. Ik vind het bijna jammer dat we er al zijn, ik zat ook zo heerlijk dicht tegen Marlies aan.
Als we uitstappen lijkt het net of we beroemdheden zijn zoveel flitsen komen op ons af. Ik help Marlies uitstappen en Frank doet dat bij Lena. We lopen half verblind naar binnen en hangen onze jassen op. Nu snap ik waarom veel celebrities zonnebrillen dragen.
Eenmaal binnen bestellen we een drankje en gaan daarna wat dansen. Ook vereeuwigen we dit bijzondere moment, voor mij is het in ieder geval zeer bijzonder, door de fotograaf op te zoeken.
Na vele lachwekkende, romantische en serieuze foto's te hebben gemaakt wurmen we ons weer de dansvloer op.
Er begint een langzaam nummer en vele stelletjes vormen zich op de dansvloer terwijl de rest wat gaat drinken. Marlies en ik staan er ook nog steeds. Een beetje onwennig sla ik me armen om haar heen en beginnen we te schuifelen.
Op een gegeven moment merk ik dat Marlies voorzichtig haar hoofd dichter bij het mijne brengt. Voordat ze zich kan bedenken druk ik mijn lippen op de hare. Terwijl de vlinders weer ontploffen in mijn buik, besluit ik haar nooit meer te laten gaan. Ik wou dat dit moment eeuwig kon duren.