4.
Hij had het met elke cel van zijn lichaam gevoeld dat ze voorgoed weg was. Het was alsof er een stuk van zijn ziel eruit werd gerukt en mijlenver van hem af werd gevoerd. Het was een onbeschrijflijk gevoel. Tegelijkertijd hartverscheurend maar ook behoorlijk opluchtend.
De begrafenis was rustig, simpel, maar vervuld van verdriet. Hij zag haar zusters de ceremonie bijwonen, de hulppredikant van wijlen Patrick Brontë, enkele vrienden van Charlotte, Anne en Emily. Maar niemand zag hem. Hij stond op een afstand van het hele gebeuren. Hij wilde niet dat ze hem zouden opmerken; dat zou veel te veel argwaan wekken.
Toen de ceremonie voorbij was gingen de aanwezigen terug naar de pastorie. Het begon te regenen toen hij langzaam haar graf naderde en liet zich vervolgens op zijn knieën naast haar kist zakken. Hij legde een blauwe roos op haar graf en zei stilletjes: 'Ik hou van je, prinsesje. Ik zal altijd van je blijven houden.' Toen stond Francis James Patrick Hepburn, de graaf van Bothwell, op en verliet het kerkhof waar de vrouw van wie hij zielsveel hield, de vrouw die zijn hart zo makkelijk had gestolen, begraven lag, om terug te keren naar zijn graafschap in Schotland, aan de grens met Engeland.
De begrafenis was rustig, simpel, maar vervuld van verdriet. Hij zag haar zusters de ceremonie bijwonen, de hulppredikant van wijlen Patrick Brontë, enkele vrienden van Charlotte, Anne en Emily. Maar niemand zag hem. Hij stond op een afstand van het hele gebeuren. Hij wilde niet dat ze hem zouden opmerken; dat zou veel te veel argwaan wekken.
Toen de ceremonie voorbij was gingen de aanwezigen terug naar de pastorie. Het begon te regenen toen hij langzaam haar graf naderde en liet zich vervolgens op zijn knieën naast haar kist zakken. Hij legde een blauwe roos op haar graf en zei stilletjes: 'Ik hou van je, prinsesje. Ik zal altijd van je blijven houden.' Toen stond Francis James Patrick Hepburn, de graaf van Bothwell, op en verliet het kerkhof waar de vrouw van wie hij zielsveel hield, de vrouw die zijn hart zo makkelijk had gestolen, begraven lag, om terug te keren naar zijn graafschap in Schotland, aan de grens met Engeland.
I knew not 'twas so dire a crime
To say the word, "Adieu;"
But this shall be the only time
My lips or heart shall sue.
That wild hill-side, the winter morn,
The gnarled and ancient tree,
If in your breast they waken scorn,
Shall wake the same in me.
I can forget black eyes and brows,
And lips of falsest charm,
If you forget the sacred vows
Those faithless lips could form.
If hard commands can tame your love,
Or strongest walls can hold,
I would not wish to grieve above
A thing so false and cold.
And there are bosoms bound to mine
With links both tried and strong:
And there are eyes whose lightning shine
Has warmed and blest me long:
Those eyes shall make my only day,
Shall set my spirit free,
And chase the foolish thoughts away
That mourn your memory.
- Emily Jane Bronte
Reageer (5)
._. Dit is voorlopig alles wat ik uit kan brengen ;x
1 decennium geledenDeze is zoooo mooi ö
1 decennium geledenWow. Ik ben gewoon sprakeloos. Het is echt prachtig geschreven. Je hebt echt talent hoor, dat meen ik echt. Ik vind hem echt prachtig. <3
1 decennium geledenWedden dat we later over een paar jaar een prachtige roman van jou vinden in een kast met Engelse literatuur? Zo goed kan jij wel schrijven hoor! Het is gewoon ongelovelijk! Gewoon geen woorden voor..
1 decennium geledenIk ben het helemaal met Acapella eens, je schrijfstijl is heel mooi!
Echt Kath, dit is echt een prachtig talent van je, net als vele andere!
I'm proud of you!
Oh wauw, ik zat echt met tranen in m'n ogen. Vooral met het nummer wat ik op heb staan en dan die tekst, wauw echt machtig!
1 decennium geledenEn geloof me, dat heb ik maar hééél zelden bij een verhaal. Echt, ik wil je loven met heel veel lieve woordjes over je prachtige schrijfstijl, maar de woorden ontbreken me nu. Zo mooi ...