~6

‘Kira? Gaat het wel? Kom, sta op, dan gaan we even ergens staan, waar het rustiger is.’ Ik wil ‘nee’ schudden. Het moet gewoon, maar het gaat niet. Ik kan mijn hoofd gewoon niet bewegen. De jongen helpt me overeind en neemt me mee een steegje in. Maar niet zomaar een steegje, het steegje. Waarom moet hij nou net het steegje kiezen, waarin Ismael aan het eten is? De bloedgeur wordt steeds sterker en in een reflex pak ik de hand vast die ik in mijn ooghoek zie. Shin’s hand. Daarna aarzel ik even. Durf ik in zijn ogen te kijken, of niet? Haat hij me, of is hij net zoals hij was? Ik kijk aarzelend op en schud mijn hoofd, als teken dat hij niet verder moet lopen. Shin knikt, al heeft hij geen idee waarom ik niet verder wil. Dat hij de geur gewoon niet kan ruiken. Ik word afgeleid van de geur door Shin die mijn hoofd voorzichtig optilt. Voor het eerst in jaren kijk ik weer in zijn ogen en voor het eerst naar zijn bruine lokken. Aarzelend kruipen mijn mondhoeken op in een glimlach en Shin grijnst rustig terug. Hij doet zijn mond open om wat te zeggen, maar wordt overstemd door een ijzige gil. Een andere bloedgeur vult mijn neus en weer ontbranden mijn ogen rood. Wanhopig probeer ik Shin met rust te laten, die met zijn rug naar me toe staat. Als hij een stap verder de steeg in wil zetten grijp ik weer zijn hand vast. Voorzichtig houd ik mijn grip. Ik wil hem niet verwonden. Als er ook maar een druppel bloed meer vloeit, zal ik onhoudbaar zijn en dat wil ik voorkomen. Maar ik wil ook voorkomen dat Shin verderloopt en Ismael tegenkomt. Ik weet namelijk niet hoe hongerig hij is. Shin kijkt me verward aan en die blik wordt nog erger, als het enige wat ik doe, mijn hoofd schudden is. Dan komt gelukkig Ismael’s geur en aura dichterbij. Dichter en dichter tot hij naast Shin stil staat. Shin schrikt natuurlijk, want die had hem niet aan horen komen. Vol walging wend ik mijn hoofd af en begin te kokhalzen. Ismael zit onder het bloed, zijn shirt, zijn hals zijn lippen. Het bloed is gewoon overal. Shin bekijkt hem ook van top tot teen en draait zich daarna naar mij. ‘Gaat het wel?’ Vraagt hij zacht. Ik schud mijn hoofd en verlies mijn evenwicht. Mijn parasol glijdt uit mijn bevende hand en valt voor me op de grond. Net voordat ik achterover op de grond terrecht kom, voel ik een arm achter mijn rug. Als ik mijn ogen open zie ik Ismael, die me opgevangen heeft. Voorzichtig legt hij me tegen de muur en houdt me een van zijn, met bloed besmeurde, vingers voor. Gelijk wend ik mijn hoofd af en sla zijn hand weg. Daarna kokhals ik weer met tranen in mijn ogen. ‘Rustig maar, ik ga je niet dwingen. Blijf maar even hier bij Shin, dan sprint ik naar huis en kleed me om. Daarna kom ik terug en gaan we even naar het strand ofzo, goed?’ Ik knik zwakjes en in een oogwenk is Ismael verdwenen. Shin kijkt me lang aan en neemt dan het besluit om naast me te gaan zitten. Even kijken we elkaar aan en ik weet gewoon dat hij aarzelt. Moet hij een arm om me heen slaan en me tegen zich aan trekken, of niet? Na even gecheckt te hebben of ik het aankan, ga ik zelf tegen hem aanzitten. Gelijk glijdt Shin’s arm achter mijn schouders langs en hij drukt een kus op mijn haar. ‘Het is fijn je weer te zien.’Zijn de eerste woorden die uit mijn mond komen. Shin glimlacht en geeft me een hele dikke wurg knuffel. Gelukkig ben nog niet zo zwak, dat ik dat niet aankan. ‘Ik heb je gemist meid, iedereen heeft je gemist.’ Ik kijk op naar hem en schud mijn hoofd. Het is niet dat ik het niet kan geloven, ik wil het gewoon niet weten. Voor ik mezelf kan stoppen is de vraag naar meer informatie er al uit. ‘Hoe lang heeft het geduurd voordat Yu verderging?’ Shin kijkt me schuin aan en slikt dan even. ‘Wil je de waarheid, hoeveel pijn die ook doet?’ Ik slik en aarzel even, maar knik dan. Shin kijkt me even bezorgt aan maar begint dan met vertellen. ‘Hij was er kapot van. Hij heeft meer dan een half jaar als een zombie rondgelopen. Tijdens shoots en on stage dwong hij zichzelf te lachen, maar thuis... Ik heb van Romeo gehoord dat hij dagelijks gehuild heeft. En toen is Romeo begonnen met hem te koppelen aan wat meiden die hij kende. Er kwamen een paar goede relaties, maar geen van die waren zo goed als die met jouw. Ookal heeft die niet lang geduurt.’ Even weet ik niks meer te zeggen en staar voor me uit. ‘Maar jij hebt het vast ook zwaar gehad. Ik bedoel je was smoor op hem.’mompelt Shin snel alsof hij me beledigd heeft. Ik glimlach een beetje ongemakkelijk en spreek de woorden uit die ik mezelf verboden had om uit te spreken bij mijn oude vrienden. ‘Smoor en zwanger.’ Gelijk worden Shin’s ogen enorm en sla ik mijn hand voor mijn mond. O, nee…