8.

Najim kwam pas een half uur later de leerlingenkamer binnen geslopen. Het was duidelijk dat hij zo stil mogelijk probeerde doen. ‘Dag Najim.’ Zei ik droog. Geschrokken keek hij op, maar slaakte een opgeluchte zucht toen hij me herkende. ‘God, je liet me schrikken man.’ Zuchtte hij. ‘Ik wil met je praten.’ Hij grinnikte over mijn toon. ‘Wat heb ik verkeerd gedaan?’ vroeg hij. ‘Ik wil met je praten over Patty, oké? Alsje haar ook maar één haar krenkt dan zweer ik je dat ik al je botten breek en als je haar hart breekt, vermoord ik je.’ Mijn dreigement leek hem niet te deren, hij haalde slechts lichtjes zijn schouders op. ‘Chill, Draco. Ik ga haar heus niets aandoen hoor. Ik vind haar echt aardig, ze is anders dan andere meisjes.’ Zei hij. ‘Het is maar dat je het weet.’ Mompelde ik. ‘Nou goed, boodschap is overgekomen. Maar dat is niet alles, hé? Je wilde me nog om een andere reden spreken, niet?’ Ik voelde het bloed naar mijn wangen stijgen, hoe kon hij dat nou weten? Hij lachte. ‘Wees gerust, ik zeg niets tegen Noémi. Maar ik geef je één goede raad. Begin er niet aan, het lukt je toch niet.'
Ik keek hem uitdagend aan. ‘Mij lukt alles.’ Snauwde ik. Hij haalde zijn schouders op en grijnsde lichtjes. ‘Je maakt geen schijn van kans.’ Daagde hij me uit. Ik balde mijn vuisten en onderdrukte de behoefte om hem te slaan, om mijn vuist naar zijn gezicht te verplaatsen. ‘En waarom dan niet?’ vroeg ik. ‘Omdat je helemaal niets van haar weet. Noémi word gewoon niet verliefd, nooit niet. En geloof me, ik heb al heel wat meer jongen voorbij zien gaan dan jij je kunt voorstellen. Ze wilt geen dom schooljongetje, ze wilde een échte man. Haar perfecte man. Geen enkel detail mag ontbreken, je moet aan al haar wensen voldoen. En pas daarna zal ze verder kijken dan die uiterlijke schijn. Pas dan zal ze kijken naar wie je werkelijk bent. En geloof me, dat kan wel eens een hele tijd duren.’ De moed zakte me in mijn schoenen. God, hoe moest ik nou weten hoe zij haar perfecte man zag? Allerlei plannetjes vlogen door mijn hoofd, maar geen van hen was écht logisch. Ik zou natuurlijk haar kamer kunnen doorzoeken en hopen dat ik haar dagboek vond, als ze dat al überhoud bijhield. Maar dat leek me ook niet bepaald een goed idee. Wat moest ik nou? Plots was ik me heftig bewust van Najim die nog steeds naar me stond te grijnzen. Hij zou wél alles over haar weten, hij zou wél weten waarvan Noémi hield. Maar hoe zou ik hem in hemelsnaam zover kunnen krijgen dat hij het me wilde vertellen, dat hij me wilde helpen. En toen wist ik het. ‘Jij vind Patty wel leuk hé?’ polste ik. Hij knikte. ‘Eigenlijk wel, ze is anders. Niet zo’n aandachtstrekker of een sletje. Ze is echt aardig.’ Ik grijnsde. ‘Ik zou je best kunnen helpen met haar.’ Stelde ik nonchalant voor. ‘En waarom denk jij dat ik je hulp nodig heb?’ wierp hij meteen tegen. ‘Nou, ik weet het niet maar het lijkt me logisch dat ze allereerst voor je uiterlijk gevallen is en niet zozeer voor de rest van je. Misschien nadat ze je beter heeft leren kennen wel, maar toch. Zou het niet fijn zijn moesten jullie iets vinden dat jullie gemeen hebben, of iets waar zij écht helemaal weg van is.’ Zijn achterdochtige blik voorspelde dat hij me door had. ‘En wat zou daar tegenover staan?’ vroeg hij. Mijn grijns werd steeds breder. ‘Ik zou ook wel wat hulp kunnen gebruiken, met Noémi dan.’ Hij wende zijn blik af en keek nadenkend in het vuur. Minuten verstreken in stilte en ik werd nu toch wel een beetje ongeduldig. Moest hij daar nou echt zo lang over nadenken? ‘Goed.’ Zei hij uiteindelijk. ‘Ik help je met Noémi, zolang jij me helpt met Patty.’ Ik knikte plechtig.