13.3 With every last breath

“Mila het probleem is namelijk dat we jullie niet allebei kunnen laten gaan. De wolven kunnen als voedsel dienen. Ze zijn vast wel verteerbaar. Maar dan jij, Jij bent maar alleen. Zelfs voor Jane zit er niet genoeg bloed in jou.” Even glimlachte hij naar het kleine meisje dat hem nu kwaad aankeek.
“De enige oplossing die ik zie is jou in een vampier veranderen. Je hebt nu al een paar leuke gaven. Het lijkt me leuk om te zien wat er uit zou komen als je vampier werd. Maar de keuze is aan jouw. Kies je voor jezelf en ga je terug. Of kies je voor de wolven en blijf je hier?”
De hele zaal was stil en opeens hoorde ik een andere stem. Het was Jacob. “Mila doe het niet! Alsjeblieft? Dit is niet wat je wilt. We kunnen het zelf wel aan.” Een harde klap klonk een Jacob lag op de grond te janken van de pijn.
“Stel je het eens voor het eeuwige leven. Is dat niet geweldig?” De jongen naast Jane had ook zijn mond open getrokken.
“Wees stil Alec en geef haar wat tijd. Mila ga die deur door en kom over tien minuten terug. Dan wil ik je antwoord.”
Met nagalmende voetstappen liep ik richting het kamertje en liet me neervallen op een stoel. Nu moest ik kiezen. Ik zuchtte ik had al lang gekozen. Met een glimlach dat ik aan Jasper. Ik had hem nooit gevraagd hoe hij vampier geworden was. Ik had hem nooit gevraagd waarom hij die mensen had laten verdijnen. En mischien had ik op deze manier de kans het hem te vragen. Een klop op de deur maakte duidelijk dat mijn tijd om was.
“Zo heb je een besluit genomen?”
“Ja. Maar ik heb wel een paar voorwaarden. Ik wil de wolven uit de stad begleiden. Ik wil dat je de vampiers uit Forks wegstuurd en ik wil leven op dierenbloed.”
Een glimlach lichte Aro’s gezicht op.
“Ik denk dat we een afspraak hebben.”