Chapter 12. Lovesick, means sick of love

Het is doodstil in de woonkamer. Chaz verbreekt de stilte. 'Zullen we naar buiten gaan? Ballen ofzo?' vraagt hij. Ik knik lusteloos. Met z'n allen lopen we naar buiten. Ryan pakt een bal en we gaan naar een veldje. Opeens komt Caitlin aanlopen met een paar vriendinnen. 'Justin!' gilt ze. Ze rent op me af en knuffel me helemaal plat. 'Ik heb je zoooo gemist! Ik heb de hele tijd nagedacht en ik heb besloten dat ik je terug wil!' kirt ze. 'Cait, laat m ff met rust ja,' zegt Chris. 'Hallo, je bent mijn kleine broertje. ik ga echt niet naar jou luisteren hoor,' zegt ze arrogant. 'Hij heeft gelijk. Laat me los,' zeg ik. Ze kijkt me geschokt aan. 'Justin?! Ik dacht dat wij iets speciaals hadden!' 'Sorry, maar ik ben die knipperlicht relatie echt zat. Jij bent gewoon niet de ware voor mij.' Ze mept me in mijn gezicht. 'Ow, dat ben ik wel. En daar zal je achter komen. Als ik niet de ware ben dan is niemand het.' met die woorden draait ze zich om en loopt weg. 'Hehe,' zucht Chaz. 'Hij heeft het eindelijk door.' 'Die mensen van Oakham hebben trouwens een meisje in huis,' zegt Chris. De Oakhams zijn een stel rijke arrogante mensen die vlak bij mij in de buurt wonen. 'Hoe ziet ze er uit dan?' ik probeer geïnteresseerd te klinken. 'Weet ik niet ze had een capuchon op. We kunnen wel even langsgaan. die mensen zijn altijd werken het is eigenlijk best zielig. Ze waren erover aan het opscheppen bij alle andere buren,' zegt Chris. 'Mij best,' mompel ik en ik strompel met de anderen mee naar het huis. Als we daar aankomen hoor ik prachtige muziek. Piano muziek. 'Wat is dat?' vraag ik. 'Weten we niet. We horen het heel vaak als we hier langskomen,' zegt Ryan. 'Zullen we aanbellen?' vraag ik. 'Zou ik niet doen als ik jou was. Ze hebben twee grote Dobermanns. Ontzettend valse beesten,' antwoord Chris. Ik knik teleurgesteld.