Chapter 11. Emotionless

Ik maak nog even een peaceteken met mijn vingers en ren dan van het podium af. Als ik in mijn kleedkamer kom staan mijn manager en mijn moeder daar al op mij te wachten. Voordat ze iets kunnen zeggen begin ik al met praten. 'Ik weet het het was niet goed, het was emotieloos, er zaten valse noten in, het was onzuiver, blablabla.' 'Juist. Je moeder heeft bedacht dat jullie misschien even naar jullie huis in Atlanta zouden kunnen gaan, om uit te rusten,' zegt mijn manager. ik knik en voel me een stuk beter. Dan kan ik Ryan, Christian en Chaz eindelijk weer zien. Misschien kunnen ze me helpen.

'Bieber!!!!!!!!!' schreeuwt Ryan als hij op me af rent. Direct zie ik allemaal meidenhoofden omdraaien. 'Justin Bieber?' komt er van alle kanten. Ik trek mijn 3 beste vrienden snel een van de kleine winkeltjes in. 'Ryan, het is hier gevaarlijk voor mij,' zeg ik. Ryan trekt de zonnebril van mijn neus. 'Jeez man, wat zie jij er uit! Tizzer gebeurt?' roept Christian. 'Kunnen we dat thuis bespreken, please,' zucht ik. Ik zet mijn zonnebril op en we lopen naar een taxi. Mijn moeder zou een dag later komen dus vanavond sliep ik bij Ryan.

Ik zit onderuit gezakt op een stoel in de woonkamer bij Ryan. De anderen staren me aan. 'Wat?' vraag ik geïrriteerd. 'Je ziet er echt slecht uit. Ga je ons vertellen wat er is gebeurt?' vraagt Chaz. Ik knik. 'jullie hebben toch gezien wat er gebeurde bij dat optreden met Mystery?' vraag ik. Ze knikken alledrie. 'Dat was echt heel creepy, ik dacht dat dat mens je zou of Mystery zou vermoorden,' zegt Chris. 'Ja, ik ook. Daarna regelde mijn moeder een bodyguard en ze wilde ook een waakhond. Eentje die nergens bang voor was. We gingen naar een kennel en daar had de bazin van de kennel een pitbull voor ons. Ze liet zien wat hij allemaal kon maar opeens draaide de hond zich om en rende grommen en dreigend op mij en mijn moeder af. Vlak voordat hij ons kon grijpen floot iemand en de hond trok een schuldig koppie en ging plat op de grond liggen voor een meisje, de dochter van de vrouw. Maar ze zag er heel anders uit. Ze heette Faith en had lang zwart haar en haar ogen kon ik niet zien. De vrouw regelde het zo dat Faith met ons meeging op tour samen met de hond. Maar Faith weigerde gewoon te praten. Ik begon me te vervelen en ging wat filmen. En toen zag ik haar ogen. Ze waren groen en ze straalde hele erge pijn en verdriet uit. Ze wilde ook niet voor publiek verschijnen. Die avond had ik inspiratie voor een nieuw nummer maar mijn gitaar kon ik niet filmen. Toen ik naar Faiths kamer liep zag ik haar met de gitaar zitten. Ze leek zo vrolijk en ze straalde echt. Maar toen ik binnenkwam verstijfde ze helemaal en werden haar ogen weer verdrietig. Ik ben bij haar op bed gaan zitten en we hebben samen een poosje gitaar gespeelt. met muziek om haar heen leek ze ontzettend gelukkig. Toen schreef ze wat op een kladblok. I should be dead. turn your back on me and don't look, so I can die quietly de dag erna kwam er opeens een groep fans op ons af. Faith begon te hyperventileren en raakte helemaal in paniek. Ik nam haar mee naar een rustige plaats en ze begon tegen me aan te huilen. In de avond nam ik haar mee naar een park. Ze moest lachen om mij en ik was echt heel verbaasd. En toen begon ik kriebels in mijn buik te voelen. Ik merkte dat ik verliefd op haar was geworden. Ik kwam dichterbij en toen ik haar bijna kuste drukte ze me weg. Ze begon voor het eerst te praten. Ze fluisterde dat het allemaal haar schuld was. En toen rende ze weg. De volgende dag bekende ik haar dat ik verliefd op haar was. Ze is weer weggerend. Toen ik terug kwam in de tourbus, waren al haar spullen weg net als zij.' De jongens kijken me met open mond aan. 'wow, heftig!' zegt Chaz. 'Maar dat verliefd zijn, was dat net als bij Caitlin? want om eerlijk te zijn kan ik dat geen liefde noemen,' zegt Christian. 'Nee, dit is veel sterker. Het voelt als een soulmate. Iemand waar je alles mee zou delen,' zeg ik.