I'm sorry, I didn't meant to...

Summer
Ik hink boos weg. Wat denkt die gast wel? Mij zomaar uitschelden voor geen reden. Kan ik er aan doen dat ik een short draag en zo mijn been heb pijn gedaan door te vallen?
"Hey! wacht!"
Ik draai me om en zie hem naar me toe lopen.
"Wat?"
"Het spijt me.. Ik.. Ik wou je niet..."
"Laat gewoon." Ik wil weer weg gaan maar hij houdt me tegen.
"Nee! Ik kan het uitleggen. Ik wil het zelf uitleggen.."
"Ik hoef geen uitleg."mompel ik en probeer mijn arm, die hij vasthoudt, weg te trekken.
"Het spijt me echt.. Kunnen we niet ergens gaan zitten?.. Je kan toch niet zo verder gaan?"
".. Watch me" Ik trek mijn arm los en hink verder. De jongeman haalt me weer in.
"Dit meen je niet... Komaan.. Het spijt me echt... Ik kan het echt waar uitleggen!"
"Goed." Ik kijk hem boos aan. Als dit de enigste manier is om van hem af te geraken.. Hij legt mijn arm rond zijn schouders en helpt me naar het dichtsbijzijnde café. Onopvallend bestudeer ik hem. Warrige bruine haren, bruine ogen. Bah, niet mijn type. Hij zet me op een stoel op het terrasje en verdwijnt in het gebouw. Later komt hij met 2 cola's terug.
"Wie zei dat ik een cola wou."zeg ik nog steeds boos.
"Iedereen wilt Cola's in Amerika"grijnst hij. Hij zet het voor mijn neus en drinkt wat van zijn glas. Ik kruis mijn armen. Hij heft zijn wenkbrauwen op.
"Ik wacht op uitleg."zeg ik dan
"Ahja.. Ik ben Robert Pattinson." Hij kijkt me aan alsof hij verwacht dat ik begin te gillen.
"Nou en?"doe ik.
"Eum.. Ik ben een bekende filmster.. Cedric Diggory.. Edward Cullen? Rinkelt er geen belletje?"
"Nee." Eigenlijk wel, maar ik had de films nooit gezien.. Dus wist ik niet dat HIJ de acteur was die de rol speelde.
"Ok dan.. "
"Ik wacht nog steeds op een verklaring."
Hij neemt weer een slok. Ik raak mijn glas niet aan, ookal heb ik dorst.
"Door de film Twilight, rinkelt er echt geen belletje? Never mind.. Dus door de film Twilight, heb ik dus super veel fangirls.. Omdat ze Edward Cullen adoreren. En dus kan ik mijn huis niet uit... Vandaag moest ik wel.. En dus ik kwam een groepje meisjes tegen, fans, en ze hadden hun nek opengesneden."
Mijn mond valt open "Waarom?!"
"Omdat ze hoopten dat ik hun dan ging bijten."
"Oela.. Eng"
Hij lacht "Jah.. Dus dacht ik dat jij je been had open gesneden ofzo, om mijn aandacht te trekken. Wat blijkbaar niet het geval is."
"Helemaal niet.. Ik val namelijk graag."zeg ik sarcastisch.
Hij glimlacht. Dan kijkt hij mijn glas aan met een blik van: je zou beter een beetje drinken. Ik negeer hem.
"Dus.. vergeef je me?" Hij kijkt me met puppy-oogjes aan. Ik lach
"Als je me naar huis brengt." Ik moet bekennen dat het niet gemakkelijk is om te lopen met een open been.
"Komt in orde!" Hij springt recht, pakt mijn glas
"Hey!"
"Wat? Ging je er dan van drinken?" hij grijnst
"eum.. Nee.. Doe maar"
"ok"
Hij klokt mijn glas leeg en laat dan wat geld op tafel vallen.
"Mijn auto staat ver dus blijf maar hier. "
"ok.."
Ik kijk hem na. Een ober pakt de twee glazen en propt het geld in zijn zak.
"eum.. Mag ik nog een cola?"
"Komt eraan mevrouw."
Ik drink het vlug leeg wanneer hij het op tafel zet. Omdat Robert iets te veel geld had gegeven , moet ik het niet betalen. Ik krijg wel het wisselgeld. Een zwarte auto stopt voor het terrasje en toetert. Ik spring klungerig recht. Robert stapt uit en snelt zich naar me
"Sorry, was je been vergeten" Hij ondersteunt me. Ik zie hem naar mijn glas kijken maar hij zegt niets. Hij heeft alleen een geamuseerde glans in zijn ogen. Hij laat me instappen en loopt dan naar de andere kant van de auto. Hij gaat achter het stuur zitten.
"Hier is je wisselgeld."zeg ik en prop de briefjes en muntjes in zijn handen.
"Oh bedankt." Hij laat het in het bakje tussen de stoelen vallen. Hij start de motor.
"Mag ik je adres?"
"ah eu ja."
Hij tikt het in zijn gps, terwijl ik het dicteer. Stil rijden we naar mijn huis. Wat zal mama wel niet zeggen als ze mijn been ziet?


Robert
Ik parkeer op de oprit. Ik loop snel naar de andere kant van de wagen om haar te helpen. Ze trekt een grimas als ze recht staat. Waarschijnlijk geïrriteerd omdat ze niks alleen kan doen. Ik ondersteun haar terwijl we naar de deur stappen.
"Shit.. Ben mijn sleutels vergeten." hoor ik haar mompelen. Haar lange blonde haren kietelen mijn kin en neus en ik heb moeite om niet te niezen. Ze belt aan.
"Misschien is het beter dat je weg gaat. Een open een been is al erg genoeg voor mijn ma. Als ze nog een onbekende jongen ziet.."zegt ze
"Oh.. Ik begrijp het wel." Ik laat haar los. ze glimlacht dankbaar
"Dankje voor alles;"
"het was met plezier."
Ze glimlacht weer.
"Wel.. Dag."
Ik knik en loop dan naar mijn auto. Voor ik instap kijk ik haar weer aan.
"Wat is je naam?"roep ik haar toe
"Summer.. Summer Baile."
Ik glimlach, stap in en rijdt dan weg. Ze zwaait me na.

..