Chapter 10. She ran away and took your heart with her

Mijn manager gaat met zijn hand voor mijn ogen. 'Hallooooooo? iemand thuis?' Ik zit nu al dagen alleen op mijn kamer. 'probeer haar nou te vergeten Justin. Ze is weg en komt waarschijnlijk ook nooit meer terug.' Ik kijk hem woedend aan. 'Dat weet ik ook wel, ja!' 'Waarom zit je hier dan nog? ga gewoon door met je leven!' Hij heeft gelijk. Ik zit hier gewoon te janken om een meisje. Ik sta op. 'Wanneer is het volgende concert?' vraag ik en ik fake en glimlach. 'Goed zo jongen! Het volgende concert is morgen! ga goed oefenen dan kom ik je morgen ophalen.' Met die woorden loopt mijn manager de kamer uit. Ik val achterover neer op mijn bed. Ik pak mijn iPhone uit mijn broekzak. Na een poosje doelloos naar het beeldscherm hebben gestaard leg ik hem weer neer. Opeens krijg ik een smsje binnen. Zo snel als ik kan pak ik hem weer op. Ryan. Wat dacht ik ook, ze heeft mijn nummer niet eens! Ik open het bericht.

hey biebs! we missen je hiero wanneer kom je weer thuis? hier is t cht doodsaai. en caitlin zeurt ook de hele tijd dat je thuis moet komen. dat word weer t begin van n lange knipperlichtrelatie jullie kennende
gr. Ryan

caitlin, caitlin, caitlin. wie was dat ook alweer? owja, mijn ex en vriendin. Aan het begin van mijn tour was ik nog verliefd op haar. alhoewel, na het gevoel dat ik nu heb denk ik niet dat dat echte liefde was ofzo. Ik stuur meteen een smsje terug.

hi! hier gaat t goed, bedankt voor t vragen:P k ga iets regelen met mn manager zodat ik snel naar jullie toe kan komen. ik moet cht ff met iemand bijpraten
gr. Justin

Dan pak ik mijn gitaar en begin met oefenen voor het concert van morgen.